Tuesday 29 November 2011

Robbert en Samantha

Ik weet niet of ik dit tweetal al eens eerder genoemd heb, maar afgelopen Mei waren we op een auction waar ze klein vee verkochten, oa ook konijnen.
Laurens kocht daar een Angora konijn.

Later thuis gaf hij aan dat hij het wel leuk zou vinden om konijntjes te fokken en zo een klein beetje zakgeld zou kunnen verdienen.
Nu was Robbert een mannetje...en tja als je wilt vermenigvuldigen, heb je ook een vrouwtje nodig..die kwam er ook, geen Angora maar wel zelfde formaat en ook met hang oren...Samantha

Driftig telden we de maanden dat Samantha oud genoeg zou zijn om kennis te maken met Robbert.
Eind October was het dan zover...Sammy werd opgepakt en bij Robbert in het hok gezet, die kon zijn geluk niet op en deed wat er van hem verwacht werd..(dachten we in elk geval)
Ze werden weer van elkaar gescheiden en toen telden we de dagen, Dinsdag uiterlijk Woensdag van afgelopen week moest "het wonder" dan gebeuren.

Dinsdag...NIETS...Woensdag..ook NIETs...nou dachten we dan was ze vast nog te jong geweest...maar geen nood, Donderdag morgen, Robbert werd weer gepakt en een ontmoeting zou weer plaatsvinden.
Vreemde was...dat ze elkaar de rug toekeerde...ach zei Jos, laat ze lekker zitten..maar ik vertrouwde het niet
Na beiden weer in eigen hok gezet te hebben, ging ik aan het werk, Laurens was alleen thuis.
Om 11 uur belde hij...Mam..Sammy is net een vogeltje pakt allemaal strootjes en gooit het in een hoek het lijkt wel of ze een nestje gaat bouwen.
Oh jee..het zal toch iet dacht ik...dus ik vraag trekt ze al haar uit haar borst?
Nee dat nog niet....nou dan zal het wel meevallen zei ik nog.

Anderhalf uur later..weer Laurens aan de lijn..mama..nu trekt ze haar uit haar borstkas en gooit het in het stroo.

Oh Laurens..dan krijgt ze zo kleitjes...houd mij op de hoogte.
2 Uur later...weer een telefootje..Mam ik geloof dat er nu wat krioelt..en ja hoor bij thuis komst vond ik dit.


En na heel voorzichtig wat stro aan de kant te schuiven, telden we 3 babies.
1 Zwart als Robbert..en 2 witte als Samantha, geslacht weten we nog niet...maar we kunnen niet wachten tot ze hun koppies uit het stro gaan steken, of nog leuker rond gaan hoppen.

Monday 28 November 2011

Laurens is weer thuis.

Nou ja al een paar dagen hoor..bijna een week eigenlijk, maar soms heb je van die dagen dan vliegen ze voorbij, zo ook laatste week.
Het gemis van Neeltje zal nog wel een tijd blijven, ik kijk elke dag in een lege stal, of die ooit gevuld wordt met weer een koe...ik denk het niet, maar zoals ik vorige post zei...tijd zal het leren.
Ooit schreef ik, als je livestock hebt, heb je ook dead stock, feit blijft dat elk beest zijn eigen inpact heeft en Neeltje was een behoorlijke.

Ik hoop dat we voorlopig even klaar zijn met het negatieve en dat ik voortaan weer kan schrijven over mijn quilts ( ja ik ben weer bij de quiltclub, dus er komt weer wat uit mijn handen)en over vrolijker onderwerpen.

Nog even over naar Laurens, we hopen dat deze operatie de laatste is geweest en dat hij van het voorjaar of zomer weer rond kan rondrennen, volleyballen of welke sport dan ook, zoals een tiener dat hoort te doen.

Wat hebben ze precies gedaan..ja we wisten het wel, zijn rechterbeen zou boven de knie doorgezaagd worden en er zou een wig tussenuitgehaald worden, waardoor zijn been ineen keer recht zou komen komen te staan.

Laurens wist wel dat er een stukje tussenuit gehaald zou worden, maar had geen idee dat zijn been echt doorging..wij hielden wijzelijk onze mond, uit angst dat hij er vandoor zou gaan en niet meer terug zou komen ;-)

3 Dagen na de operatie stond deze kanjer naast zijn bed.

Een week later mocht hij naar huis en vandaag zijn we terug geweest voor controle, daar zagen we voor het eerst de rontgen foto van zijn rechterknie van NA de operatie.
Kijk zelf maar..alles is te zien, de onderste dikke pen hebben ze letterlijk in zijn been getimmerd, daar net boven zie je de zaaglijn..de 3 schroeven daarboven houden de plaat en bot op zijn plek.
Ooit gaat het er weer uit..maar voor nu fysiotherapie en weer sterk worden.


Volgende post wat leuke foto's..want inmiddels zijn er een paar leuke dingen voorgevallen.

Monday 21 November 2011

Mijn geliefde Neel......

....is niet meer.

Het is helemaal mijn schuld, ik voel mij dan ook erg schuldig.
Maar met deze hectische dagen, is het mij totaal ontgaan dat er iets heel erg fout met haar was.

Dinsdag zag ik wel dat Neel diaree had, maar dat had ze vorig jaar ook regelmatig, ik dacht dat ze nog aan ons water moest wennen.
Woensdag ging Laurens het ziekenhuis, en deden we de verzorging van de dieren heel vroeg ...nog in het donker.
Donderdag en Vrijdag, deed Jos alleen de verzorging en hij zei wel dat het wel leek of Neel niet of in elk geval heel weinig at.
Zaterdag stond ze buiten en omdat ik aan het werk moest en daarna gelijk door zou gaan naar Laurens, ging het snel snel en hup op pad.

Tja en Zondag toen we na de stroomstoring naar de stal gingen, schrok ik mij kapot, daar stond een heel mager koetje, met heel doffe ogen.
De dierenarts gebeld, die was er niet, een bericht achtergelaten met details.
Meer hooi bij haar neergezet, daar liep ze wel naar toe, ook keek ze naar de drinkbak.

Toen moesten we echt naar Laurens, die zat met smart op ons te wachten, want er lag iemand tegenover hem die hem behoorlijk uit zijn slaap hield en daar werd hij niet vrolijk van.
Om 7 uur waren we thuis, nog steeds niets van de dierenarts gehoord, onze eerste gang was naar de stal.
Daar vonden we Neel op de grond, met geen mogelijkheid meer op haar benen te krijgen, snel nog een boer hier aan de weg gebeld, wiens vrouw ook dierenarts (maar op zwangerschaps verlof) is.

Zij kwamen gelijk, maar moesten constateren dat haar vitale organen al niet meer werkten..ofwel er was niets meer aan te doen.

Ik ben zo verdrietig, zo kijk je nog naar een 2e koe en zo heb je niets meer.
Ik heb de eigenaar van de koe waar we vorige week naar waren gaan kijken vanmorgen een email gestuurd en het verhaal verteld, zij was heel lief, haar Dexter blijft gewoon lekker daar en krijgt haar kalfje van het voorjaar.
Dan mag ik haar alsnog kopen, inclusief kalfje.
Maar er ooit nog een koe komt..ik weet het niet..voor nu wil ik even niets.(behalve mijn Neeltje terug, en dat kan helaas niet.

Sunday 20 November 2011

Stroom.

Al dagen werd het op de radio bekend gemaakt, op Zondag 20 November, om 9 uur in de ochtend zou de stroom er er een paar uur af gaan voor groot onderhoud.
Nu is het hier al lekker winter en ze gaven de voorlopig koudste nacht af, -28, enige voorbereiding was hier nodig dat is duidelijk.
Extra hout werd naar binnengehaald voor de kachel, maar ook een paar emmers water, want wij hebben een zg well, voor ons water, dat pompen we zelf op uit de grond..en die pomp werkt op stroom.
Om kwart over 9 ging de stroom eraf, het kacheltje snorde lekker, de koffie hielden we warm in de thermoskan en na 2.5 uur was het over en was er weer stroom.

Bijna jammer..want het was erg knus, nu snel naar buiten om te kijken of het water van de dieren nog goed is, want ja ook het water voor de dieren houden we dooi met...stroom

Wednesday 16 November 2011

16 November

Even terug in de tijd, 16 November 1992, om 6 uur liep de wekker af, maar ik was al wakker, te zenuwachtig om te slapen.
Als er nl voor 6 uur geen baby geboren was, moest ik mij om 7.30 uur in het ziekenhuis melden.
Helaas ondanks de dag ervoor tonic drinken en  hobbelweggetjes rijden, geen baby om 7 uur vertrokken wij naar het ziekenhuis waar 19 jr geleden Floris Jan om 16.40 ter wereld kwam, een gezonde baby van 4440 gr.
Vandaag is hij 19 jr geworden, dat wij Zondag al uit gingen eten ter ere van zijn verjaardag kwam hem wel goed uit, want in Saskatchewan mag je met 19 jaar officieel de kroeg in en 3 maal raden waar hij vanavond heen gaat?

16 November 2011, om 5 uur liep de wekker af, ik was al wakker, te zenuwachtig om te slapen.
Opstaan, Laurens wakker maken, die moest zijn benen al een paar dagen met desinfecterende zeep wassen en zo ook deze ochtend.
Jos en ik in de kleren, snel naar buiten en in het donker de beesten voeren, lamp aan bij de kippen om ze wijs te maken dat het al ochtend was, voer en water en toen snel op weg.

Om half 7 werden we in het ziekenhuis verwacht, zijn operatie stond om 8 uur geplanned.
Alles verliep vlot en om 10 voor 8 vertrok Laurens richting operatie kamer en stonden wij er wat verlaten bij.
Eerst maar eens Floris Jan wakker bellen, omdat Laurens nuchter moest komen, hadden wij ook niet gegeten, daarom birthdayboy op een ontbijtje getrakteerd.
Boodschappen gedaan en om kwart voor 12 waren we terug in het ziekenhuis, de operatie zou 4 uur duren.
Het duurde nog een uur voor de chirurg kwam vertellen dat alles goedgegaan was.
Laurens is aan beide benen geopereerd, heeft op dit moment weinig pijn gelukkig, hij heeft in zijn rechterbeen, het been wat ze letterlijk doorgezaagd hebben, een directe verdoving..een zg nerve blocker.
Dat blijft er zo'n 2 dagen in, daarna mag het eruit en krijgt hij morphine dat hij zelf kan regelen.

We zijn blij dat dit gedeelte achter de rug is, nu het revalideren, waarschijnlijk is hij tot aan de Kerstvakantie thuis, wij vinden alles prima..als hij maar weer gezonde sterke benen krijgt.

De verwachting is dat hij zo'n 4 of 5 dagen in het ziekenhuis blijft...ik zit nu bij hem, hij doet het harstikke goed......en ik? wel ik denk dat ik wel kan zeggen dat  deze dag  emotioneel  zwaarder dan een bevalling van een bijna 9 ponder is.

Sunday 6 November 2011

De eerste sneeuw.

Vanmorgen werden we wakker in een witte wereld, de eerste sneeuw is gevallen.
Tuurlijk weten we dat het eraan zat te komen, maar het was zo lekker de afgelopen maanden, weken, dat we ik stilletjes hoopte dat de winter ons misschien over zou slaan.
Maar nee...winter komt eraan, maar daarmee ook de knusse dagen, echt erg is het natuurlijk niet alleen even slikken zeg maar.
Gelukkig vinden de honden sneeuw wel superleuk en waren na een paar uur sneeuwrollen dan ook moe en koud binnen aan het bijkomen.


De bok Billy doet prima zijn werk, hij werkt net zo hard als dat hij stinkt zeg maar...het is ongelooflijk, als je s'morgens de staldeur opent...sla je bijna achterover.
Omdat we aan de geiten zien, dat ze door hem onder handen genomen zijn, hebben we besloten dat Billy van de week weer huiswaarts gaat.
Dan kunnen de geiten helemaal permanent naar binnen en kunnen wij de stal schoonmaken waar Billy nu rond aan het rennen is en die stal doorschuiven naar Neel, zodat zij ook naar binnen kan.
Die stal/wei is geitenbestendig en dat hebben we ook nodig voor de koe, wat gisteren was madam (weer eens)spoorloos verdwenen.
Gelukkig weet ze waar ze woont want toen ik gisteravond van de salon thuiskwam, stond ze bij de stal te wachten..of ik het het hek even weer open wilde doen, zodat ze weer naar binnen kon.
Ze kan eruit..maar blijkbaar niet terug in de wei.

Doordat ze de hort op ging, weten we bijna wel zeker dat het dekken weer niet gelukt is, dat zou betekenen dat we nog een jaar geen melk, room, boter,kaas etc zouden hebben/kunnen maken.
Nu hebben we vorige maand, met pijn in ons hart, de paarden doorgegeven aan een medelid van 4H, omdat Laurens voorlopig (en misschien wel nooit meer) kan paardrijden en ik alleen rijden niet echt gezellig vind.
Ze stonden maar te staan...zonde...vandaar deze beslissing, maar nu is Neel helemaal alleen...en jullie raden het nooit...zei Jos zomaar ineens..misschien moeten we voor een vriendinnetje voor Neel kijken..eentje die drachtig is..en zo behalve een maatje ook weer melk hebben van het voorjaar.
Wel de zoektocht is gestart....JOEPIE.

Ondertussen zijn we ons steeds meer aan het opmaken voor de aankomende operatie van Laurens, ik heb al behoorlijk de zenuwen..Laurens niet zo erg..hij wil gewoon weer gezonde benen hebben.
Nu zal ik straks heel wat uurtjes doorbrengen in het ziekenhuis en ik wil ook wat te doen hebben daar...nu wil ik al een hele tijd leren haken.
Ik kan naaien, quilten, breien, noem maar op..maar haken...ECHT NIET.
Op de lagere school, moesten we tijdens de handwerklessen een paddestoel haken...na weken gaf de handwerkjuf het op met mij en het flutje wat ik gefabriceerd had, werd eierwarmer genoemd..en mocht mee naar huis.
Het ding is nooit thuis aangekomen, ik heb het vast onderweg in de bosjes gegooit.
Met name de zg Granny squares vind ik zo leuk..en iedereen riep altijd maar..oh die zijn zo makkelijk te maken..tja als je weet hoe het moet is alles makkelijk.
Maar gisteren heb ik dan mijn eerste haakles gehad..van een kennisje uit het dorp...ik twijfelde even of ik het resultaat zou laten zien...maar hier is het dan.
De hakers onder de lezers liggen nu dubbel van het lachen..maar dat is OK...ik kan het hebben hoor ;-)
Ik heb wat restjes garen en maak/oefen er nog een aantal om het echt onder de knie te krijgen.
Tevens heb ik een patroon gekregen die zelfs ik zou moeten kunnen en als ik het doorlees, lijkt het te doen.
Woensdag ga ik garen halen zodat ik genoeg om handen heb als we wachten en bij Laurens zitten de 16e en de dagen  erna.


Vanmiddag gingen we via een omweg naar het jaarlijkse Fall supper in het dorp, groot was mijn verbazing toen ik ineens een adelaar (bald eagle) in een boom zag zitten.
Ik wist niet dat die voorkwamen in Saskatchewan...maar toen ik onze ontdekking deelde tijdens het eten, bleek dat deze prachtige vogel hier niet echt zeldzaam is....blijkbaar hebben wij gewoon nooit opgelet.
De foto is niet echt duidelijk, snel met een telefoon gemaakt, maar de silhouet is duidelijk herkenbaar.
 Toe we met de auto dichterbij wilde komen voor een betere foto, vloog hij weg.

 Als laatste een vraagje aan de echte blogger experts onder ons, ik krijg regelmatig maitljes van mensen die blijkbaar niet kunnen reageren.
Iemand enig idee hoe ik dit op kan lossen, alle hulp is welkom.