Harvey

Maandag was het dan zo ver, Harvey zou naar Saskatoon naar de Universtity of Saskatchewan, als zij het niet weten wat Harvey mankeert...dan weet niemand het.
Nu zou ik er een hele korte post van kunnen maken..want zij weten het ook niet...althans die indruk gaven ze eerst.

Zal bij het begin beginnen...de reiskennel gepakt en afgespoten...nachtje laten drogen en de volgende ochtend poes in mandje.

(notitie voor mijzelf, laat geen kattenkennels buitenstaan, behalve dat ze vies worden, begint het deurtje ook te roesten)

Nu is Harvey een hele gemakkelijke en relaxte kat..dus hij werd er niet echt anders van..ook niet toen we in de auto zaten.

De hele weg niets gehoord...zelfs geen niesje.

Aangekomen bij de dierenkliniek,  op het universiteits terrein zoek je je een ongeluk, maar we vonden het.

Nog nooit hier geweest, dus het was even aftasten, maar eenmaal de juiste deur door, zagen we dat we niet de enige waren, er waren  al 3 receptionisten aan het werk en er was ruimte voor het dubbele aantal..maar blijkbaar niet op Maandag.

Ze wisten dat we kwamen, papieren tekenen en dan mag je gaan wachten, nu moet ik heel eerlijk zeggen dat wij niet onder de indruk zijn als ze Harvey gaan behandelen als een menselijke patient..tuurlijk bij zijn naam noemen mag..maar hij heet geen Harvey Molendijk..en het is ook niet ons kindje..het is onze Jos zijn kat.

Een kat die naar mijn idee in de stallen thuishoort, omdat zijn niezen behoorlijk goor is...goor dat als het op de grond terecht komt hij het opeet...en als het op de muur eindigt ik degene ben die het mag opruimen.
Vandaar ook ons bezoek..is er (nog) wat aan te doen.

We werden binnengeroepen en er volgde een gesprek met een student dierenarts..zij nam alle gegevens op, terwijl Harvey op tafel stond te wachten.

 Ze onderzocht hem ook even..en vervolgens werd meneer opgepakt en meegenomen naar de "echte" kliniek, wij mochten niet mee.
Wachten, wachten wachten wachten..Jos ondertussen weg om onderdelen te halen, om toch nog wat nuttigs met zijn tijd te doen..ik heb alle tijdschriften van 2008 doorgeworsteld.
Eindelijk daar kwamen ze terug..je waant je in een echt ziekenhuis, dokter met een gevolg van studenten.

Of we even mee wilde komen..ze hadden blijkbaar nogal wat gevonden.
Eigenlijk kwam het hier op neer..het was chronish...niets meer aan te doen.
Toch stelde ze een bloedtest voor...een kleintje om katten Aids uit te sluiten en een soort van leukemie.
Die was slechts 44 dollar..nou ja dan wil je niet zeuren toch? hup dan maar.

Nou ja en toen was er nog een serie van bloedtesten die ze eigenlijk ook wel heel graag wilde doen, want meneer had nogal wat krassen en lidtekens op zijn huid en ze wilden toch zeker weten dat hij niets engs had.
Omdat Harvey niet de enige kat is, maar Neko en Simon ook bij ons inwonen...leek mij dat ook niet echt verkeerd..je wilt tenslotte niet dat Sneezer Harvey, de kleine wurm ook ziek maakt.
Dus vooruit...doe die testen dan ook maar...130 dollar.

Toen leek het of ze dacht de ideale kattenliefhebbers gevonden te hebben..want ineens kwam er een royal treatment op de proppen.
Eigenlijk moest Harvey blijven..dan zouden ze een MRI van zijn hoofd maken, biopsy in zijn neus doen en met een micro cameraatje ook zijn neus van binnen filmen...blijkbaar heel noodzakelijk want dan wisten we wat hij had...voor slechts 2000 dollaar.
Uhhhh had je dat net al niet verteld? chronish niezen niets aan te doen?
Hier hebben we dus vriendelijk voor bedankt.

300 Dollar later weten we dat Harvey geen Aids heeft en ook geen katten leukemie.
Hij heeft een prima lever, hart, nieren, blaas, aders en ook geen enge beestjes in zijn systeen.
Hij weegt 4.9 kilo, is vriendelijk, alert en lijkt graag te vechten.

Wat hij wel heeft is chronish en dus niets aan te doen..maar toch zijn we nog afgescheept met een tweetal flesjes, waar hij 2x daags een dosis van in zijn bekkie krijgt..en nog een spuitbus om 2 x per dag ook in zijn bekkie te spuiten.

Dus hij heeft wat we al wisten..chronish niezen...ook weten wij nu dat we geen echte dierenliefhebbers zijn omdat we niet voor de royal treatment van 2000 dollar wilden gaan.

Ook ik weet na dat bezoekje wat... dat we nu 300 dollar armer zijn, geen biet opgeschoten zijn en dat ik beter voor 300 dollar een schoonmaakhulp had laten komen om de muren eens flink te wassen.

Gezellige Zondag

Ik vind mijn werk (in de salon) geweldig leuk, maar 3 dagen van huis neemt toch wel veel tijd.
Tuurlijk heb ik het er graag voor over, maar zomaar een dagje klungelen, die zijn er eigenlijk niet echt meer bij.

Jos neemt, omdat ik toch ook op Zaterdag werk, vaak op die dag ook werk aan en op Maandag gaan we meestal naar Saskatoon, om onderdelen te halen en ergens te lunchen en te winkelen.
Nu het voorjaar in "full swing" is, krijg ik ook steeds telefoontjes van de schoolbus of ik in wil vallen op gewone routes of speciale tripjes als schoolreisje wil rijden.

Morgen (Maandag) gaan we ook weer naar Saskatoon, dit keer  halen we niet alleen spullen, maar nemen we een kat mee.
Harvey, de eerste kat die hier woonde, nog voor wij hier permanent woonden.
Ooit van een studente geweest, die toen ze een mooiere kamer kon krijgen, maar daar waren geen huisdieren toegestaan, dus moest kat gedumpt worden.

Toen Harvey hier een jaar ofzo was..begon hij te stinken....en met stinken bedoel ik ook echt te stinken..nu was hij een "barncat" dus hadden we er niet veel last van, behalve als hij op je schoot kwam zitten als je buiten om het vuur zat..laten we zeggen dat je geen zin meer had in marshmallows ;-)
Wat het was..geen idee, tevens leek hij vaak benauwd...droge hoest enzo.
Diverse dierenartsen hebben naar hem gekeken en geen eentje weet wat er met hem aan de hand is.
Inmiddels zijn we zover dat hij niet meer stinkt...maar eens in de zoveel tijd niest hij..zo hard dat het lijkt of zijn hersenen naar buiten komen (sorry niet zo smakelijk) en als dat binnen gebeurt, ben ik niet blij zeg maar.
Omdat Harvey inmiddels geen barncat meer is, maar hij zich een plekje binnen heeft gedongen, willen we graag van het regelmatig legen van zijn hersenpan afkomen.
Omdat geen enkele dierenarts het lijkt te weten, hebben we voor morgen een afspraak bij de Universiteit van Saskatchewan staan bij de diergeneeskunde.
Hopenlijk weten zij een oplossing.

Maar goed dat is morgen, vandaag was dus een lekker rustig dagje, wat begon met telefoon om 8 uur.
Hier bij het meer is het seizoen begonnen en voor het eerst sinds een paar jaar zitten er weer uitbaters in het kampwinkeltje/restaurant/minigolf.
Deze mensen hielden vanmorgen voor het eerst een brunch en toen hadden ze problemen met de afvoer..Jos erheen probleem opgelost en toen de man vroeg wat de kosten waren zei Jos..wat als ik mijn vrouw en zoon haal en we de brunch aandoen.
DEAL..was dat even lekker.

Verder hadden we niets op het programma staan...behalve de dieren natuurlijk, maar dat is elke dag.
Zodoende had ik eidenlijk weer eens tijd om te bakken.
Cakes, koekjes en brood...en hoewel het een paar maanden geleden was dat ik brood gebakken heb...ik ben het nog niet verleerd.

En ik had een grijze moeilijkheidsfactor erbij...Simon is hier nu sinds een week...en kan al harstikke goed tegen je broek omhoog klimmen, de andere katten pesten, in je tenen bijten en zijn nagels in je arm zetten.
Maar hij kan ook heel goed ......slapen

Lammeren, verhuizen en vakantie

Begin Mei was er niet al te ver bij ons vandaan een veiling, een kleine boerderijdieren en vogel veiling.
Daar keek ik al weken naar uit, had al weken ervoor mijzelf vrije Zaterdag afgeboekt en wat het helemaal leuk maakte was dat Dries en Anneke ons dat wekend kwamen bezoeken vanuit Manitoba en gezellig het hele weekend bleven.

Wij brachten een geit in en die ging in de paardentrailer, omdat we hoopten een paar schapen/lammeren te kunnen kopen.
De geit verkocht voor topdollar, helaas waren er echter geen schapen om te kopen.

Nu was er ook een kennis uit Cudworth, die kocht 2 varkens en een minipaardje, om vervolgens te bedenken dat hij eigenlijk geen trailer had.
Nou gelukkig voor hem..die hadden wij, geen probleem om even hun nieuwe vee thuis af te leveren.
Toen Jos vertelde dat wij zochten naar schapen, vertelde die man dat hij wel iemand wist..hij zou hem bellen.

Inderdaad een week later kregen wij telefoon, iemand die schapen verkocht...ik helemaal blij, we hadden alles rond tot ik op het heldere idee kwam om te vragen wat voor schapen het waren.
Bleken het haarschapen te zijn....nee he...ik bedoel ik ben niet kieskeurig, maar ik wil toch wel graag schappjes met wol hebben en geen haarschapen, dat lijken net geiten en daar heb ik er al 8 van...het oog wil ook wat...toch?

Maar!!!!! die man wist ook weer iemand en ik kreeg van hem een telefoonnummer, ik gelijk bellen, berichtje achtergelaten en zowaar die boer belde ook nog terug.
Hij had wel wolschapen, en zo togen we vorige week met de trailer achter de truck, naar de schapenboer...en daar stonden er zo'n 300.
Eerst dacht hij nog dat wij als hobby boeren, wel een paar gecastreerde rammen mee wilde nemen..nee sorry, wij willen toch echt 4 of 5 dames en 1 heer die nog intact is.
Nou dat laatste lukte niet..en van de 5 meisjes had er eentje een bult die uitstak als ze liep..sneu voor haar maar die hoef ik ook niet.
En zo kwamen we thuis met 4 dames....zo lief.

Het zijn verschillende soorten, allemaal wel zg dual purpose, dus voor zowel vlees als wol.
Ondertussen ben ik nu druk aan het emailen met een vrouw die als hobby schapen heeft en wel een ram voor mij intact wil laten, dit betreft een Shetland schaap en die hebben van die mooie gekrulde hoorns..we werken nog aan een manier om hem hier te krijgen, want ze wonen 400 km hier vandaan en dat even rijden alleen voor een lam is toch wel wat te gek denk ik.

Tja en toen kreeg ik het verzoek eens wat meer van de dieren te laten zien, voor ons soms alweer zo gewoon, voor anderen niet.
Begin Mei hebben we weer een hele lading kuikens opgehaald. inderdaad van die schattige kleine gele bolletjes.
120 In totaal, 60 nieuwe legkippen, 50 vleeskippen en 10 kalkoenen.
Helaas geen foto's van gele bolletjes, zo zagen ze er vorige week uit.

Zie hoe hard dat gaat, de grootste zijn de kalkoenen en/of vleeskippen, de bruinige zijn de nieuwe leghennen.
Tja  toen kwam het weekend, May long weekend was het hier, het startsein voor kamperen en buitenleven.
Helaas even niet voor ons, terwijl Jos thuisbleef om de spullen voor Maandag (slachten) klaar te zetten, vertrok ik naar Saskatoon om Floris Jan zijn kamer leeg te halen.
School is klaar tot September voor hem, al ging hij nog iets langer door in de vorm van een summerclass.
Hij was verplicht om een andere taal dan Engels te nemen dit jaar en zijn keuze was Chinees.
Na 2 semesters Chinees, werd er nog een class gegeven, 2 weken heel intensief in Saskatoon en vervolgens een maand naar China om alles in praktijk te brengen en nog een paar lessen op een Chinese universiteit te krijgen.
Maandag ochtend om 11 uur moest hij aanwezig zijn op het vliegveld en daar stond voegde hij zich bij een groep van nog 22 andere studenten, klaar voor dit avondtuur.

Nu bleek dat als hij in Shangai is, dat maar 1100 km van de stad is waar Shan vandaan komt en momenteel verblijft, zij zal met haar ouders naar Shangai komen en zo zal hij dan ook haar ouders ontmoeten.
Door de douane..nog een keertje zwaaien en daar ging hij dan, leek het gisteren dat zijn schoolreisjes bestonden uit een picknick in het naburige park, of een dagje Juliana toren, dit is toch wat serieuzer werk.

 Over 2 weken staan we hier weer..alleen dan sta ik te zwaaien, vriendin Lois en ik gaan dan van Zaterdag tot Woensdag...naar Las Vegas.
Maar nog niet...eerst naar huis en hard aan het werk, er moesten nog 7 kalkoenen geslacht worden.
Lois kwam helpen........ze had speciaal een outfit bij elkaar gezocht voor deze gebeurtenis.

We gaan lol hebben in Vegas...das zeker.
Oh en de kalkoenen zijn geslacht en weggegeven, op eentje na die ligt hier in diverse zakjes in de vriezer.

Astrid meld zich weer

Tjonge ik heb altijd zo snel een mening als bv trouwe bloggers het ineens af laten weten, is er in mijn ogen altijd wat aan de hand.
Maar nu vind ik zelf uit..soms komt het er gewoon een tijdje niet van.
Alles gaat prima hier, echt voorjaar, de korte broeken alweer een tijdje uit de kast, temperaturen boven de 20 graden (voor diegene die denken dat het in Canada altijd koud is, dit is BOVEN nul)
Ik rij om de paar dagen weer schoolbus om in te vallen omdat anderen chauffeurs sportdagen of schooluitjes rijden.
Het is echt  voorjaar..wat betekend, geiten melken en kaas maken, de kuikens zijn alweer ruim 2 weken oud en niet meer klein en schattig, maar half kuiken en half kip.
Dit jaar hebben we 120 kuikens, dit zijn 60 nieuwe legkippen, 50 slachtkippen en 10 kalkoenen.
Ook hebben we het dit jaar anders gedaan, meer lampen als back up en een andere ruimte..het verlies is nu 5 kuikens, wat weinig is volgens de kenners..beter dan vorig jaar.

Verder zit de groententuin er voor een kwart in het gras is alweer gemaaid en vanavond gaan we nog een 5 tal grasmaaiers ophalen..jawel na lang zoeken hebben we ze dan eindelijk gevonden...schapen.
Nou ja lammeren in dit geval, vanavond gaan we ze halen...kan niet wachten.

Zo en nu ga ik weer rennen, geit melken,  groenten zaaien en nieuw dit jaar zijn (Nederlandse) snijbonen en heel veel sierpompoenen.
Morgen een update over de lammeren.