Sunday 20 January 2013

Koud, Warm, jonge konijntjes enz.

Pakkende kop he? tja als je 2 weken wacht met een blogje schrijven, dan heb je best weer wat te vertellen.

Eerst maar het weer, we hebben alles weer gehad, van sneeuw en koud tot regen, wat de reden was van de examinator, om het geplande afrijden van Laurens voor zijn rijbewijs af te zeggen.
Jammer hij zag er al zo tegenop en nu zou het nog een week duren, want het werd een week opgeschoven.

 Tja we vliegen van extreem laag, naar hoog (voor ons dan in de winter), niet echt prettig, het doet mij denken aan de Chinooks van toen we in Alberta woonden, ik vond ze toen niet prettig en hoewel ik er hier geen hoofdpijn van krijg, de grote verschillen vind ik niet prettig.

Dit was de temperatuur van 14 Januari.
En de volgende dag, zag ik dit op de thermometer.
Inderdaad een verschilletje van 28 graden in nog geen 16 uur tijd.

Het leek niet alleen voorjaar er deed zich ook wat voorjaars achtig voor, voor de winter had ik mijn konijnen in 2 hokken gedaan, mannetjes en vrouwtjes.
Nu zag ik dat de mannetjes begonnen te vechten, ze zijn inderdaad zo'n 5/6 maanden dus volwassen.
Eentje had een aantal bijtwonden op zijn snoet en krabben over zijn lichaam, de ander begon helemaal kaal te worden op zijn rug.
Tijd om ze uit elkaar te halen, het konijn met de wonden, werd na behandeling in een ander hok in de stal gezet en het konijn met de kale rug nam ik mee naar binnen, het betrof een langharig konijn en zijn haar was ook behoorlijk vol met klitten.
Maar na een borstelbeurt was hij weer netjes en dus besloot ik hem niet te scheren wat eerst wel de bedoeling was, vandaar dat hij naar de garage ging, die is nl verwarmd.
Probleem opgelost...s'avonds ging ik nog even kijken....en zag tot mijn stomme verbazing dat hij bezig was vacht uit zijn buik te trekken.
Toen viel het muntje, er waren babies op komst...de volgende dag lagen er 5 kleine rozige wurmpies in het hok.
Hij was een zij...de stakker had die kale rug niet van het vechten zeg maar.

Maandag, was het weer nog wel frisjes, maar geen reden om niet af te rijden, dus daar ging Laurens dan.
Je komt hier met een eigen auto, hij gebruikte mijn auto om af te rijden en nog even snel een paar laatste tips van Jos en daar ging hij.
Nou helemaal keurig, meneer heeft zijn rijbewijs gehaald en toen gisteren maar even gelijk een auto gekocht.
Een Expedition XLT, niet dat ik er verstand van heb, maar volgens de mannen rijden die niet in Nederland.
Ik heb nu geen foto, misschien later nog eens, maar lezer kan altijd googlen natuurlijk.

Omdat er nu even weinig buiten te doen valt, ben ik binnen begonnen met verven, sinds ik eigenlijk weinig (tot niets) meer aan quilten doe en Laurens graag de kamer boven de garage wil hebben, ben ik mijn naaikamer aan het overhevelen.
Misschien dat de inspiratie dan ook weer terugkomt..zoals schrijvers een schrijversblock hebben, heb ik dat duidelijk met naaien.
Ik brei wel tijdens tv kijken, maar meer komt er op creatief gebied helaas niet uit mijn handen.
Nu maar hopen dat het terugkomt in een frisgeverfd kamertje.
We wachten het af.

Ik ben niet de enige die even vastzit, ook Floris Jan had een dip, hij zit nu in zijn 3e jaar op de universiteit en zat vast omdat hij gewoon geen idee heeft wat hij nu eigenlijk worden wil.
In de afgelopen jaren is hij van computer science naar rechten, naar accountant en naar leraar wiskunde gegaan.
Maar wat hij nu echt wil, hij komt er niet uit, wel dan verdoe je eigenlijk je tijd een beetje op de universiteit en je wilt niet dat hij bv wiskunde leeraar wordt en dan vervolgens 35 jr werkt met een instelling dat hij zo niet voor de klas wil staan.
Dan beter maar even een pauze inlassen, wat werkervaring opdoen en uit zien te vinden wat hij wil gaan doen.
Hij besloot nadat hij er met ons over gepraat had dat hij per direct zou stoppen en niet aan het 2e semester zou beginnen.
Hij heeft een aantal sollicitatie gesprekken gehad, maar nog geen uitslag.
Natuurlijk zijn er ketens als Walmart, Tim Hortons ed die altijd mensen zoeken, maar hij probeert eerst iets te vinden, wat hem leuk lijkt voor hij uit wanhoop iets aanneemt waar geen carriere inzit.
Nu maar hopen dat hij bij een van die bedrijven waar hij een gesprek gehad heeft, ook een baan krijgt.

Verder is bowlen weer begonnen en hoewel ik even het idee had dat ik met galblaas beter kon bowlen dan zonder, ging het van de week gelukkig weer super.
Wel jammer dat ondanks dat ik ondanks mijn eindsprint,Jos toch nog met een puntje verschil van mij won.
En net nu we vandaag naar Regina zouden om vrienden te bezoeken, zakten we ineens de diepvries weer in, het was vanmorgen -31, met een waarschuwing dat de wind het -41 deed aanvoelen.
Daarom besloten we om het bezoekje af te zeggen, stel dat er wat gebeurt en je moet in deze temperaturen op hulp wachten,  dat leek ons niet aantrekkelijk.
Maar goed, dat is winter op de prairies moeten we dan maar denken, zolang de zon maar schijnt doet de kou mij niet zoveel.
En het bezoekje gaan we heel snel inhalen/goedmaken.

Oh en hoe koud is het nu?? ik zou zeggen, voel aan de deurklink.
(ja dit is de binnenkant van een buitendeur, de schoefjes zaten niet goed vast en er was een "draft", inmiddels opgelost)
Niemand hoeft zich zorgen te maken hoor, ons huis is heerlijk warm ;-)



Saturday 5 January 2013

Hallo 2013

Deze eerste posting van dit jaar, is natuurlijk om iedereen een gelukkig en gezond nieuw jaar toe te wensen.
Wij wonen nu bijna 11 jaar in Canada, 1 keer zijn we met Kerst en oud en nieuw in Nederland geweest, de andere jaren vierden we het hier.

Heel eerlijk en diep in mijn hart moet ik toch toegeven dat de jaarwisseling in Nederland meer heeft dan hier.
We "vuren" wel wat vuurwerk af, maar als je de enige bent in kilometers omtrek, dan heeft het toch niet het effect als in Nederland.
Wat de beesten ons denk ik dank afnemen, want elk jaar zie ik onze Nederlandse kat weer voor mij, met ogen als schoteltjes van angst.

Nu wilden de jongens dit jaar naar een nieuwsjaars feest, georganiseerd door de vrijwillige brandweer van naburig dorp Cudworth.
Om 8 uur zou het beginnen, om 8.20 waren wij er..toen we de deur openden, schrokken we ons een hoedje...de zaal was LEEG op de brandweermannen na.
We keken voor de zekerheid ons kaartje na..nee er stond toch echt 8 uur, dus maar naar binnen en afwachten.
Heel langzaam druppelden er wat mensen binnen, maar de zaal was nog lang niet vol.

Om half 11, was de zaal vol en kwam de sfeer er gelukkig toch in en ik heb foto's als bewijs, maar ik mag de leukste van Jos niet posten helaas ;-)
Maar het leek net echt, we kregen hoedjes, toeters en champagne, we telden de laatste seconden en om 12 uur was het een uitbundig gelukkig nieuwjaar, togen we naar buiten voor een heus vuurwerk en eerlijk is is eerlijk...het was echt mooi.

Of de brandweer het elk jaar gaat doen, geen idee, maar voor dit jaar was het leuk.

Zo en nu op naar nog een Kerstfeest, we vieren hier in de wintermaanden wat af, Ukranian christmas begint de avond van 6 Januari, en gaat door tot het Ukranian nieuwjaar..de Malanka, waar we dit jaar helaas geen kaarten voor hebben.
Nou ja het kan niet elk weekend feest zijn, morgen eerst de kerstboom maar eens aftuigen.

Voor diegene die het Ukranian gebeuren precies wil weten, kijk hier maar eens, http://www.ukrcdn.com/2013/01/03/gearing-up-for-ukrainian-christmas-and-malanka-2013/