We did it...and he did it.

Gisteravond maakten wij een danspasje en gingen om het te vieren uit eten met onze "crew", mijn vriendin Lois en klusjesman Sheldon.
Het huis is af..de huurders zitten erin, de schoolbus is over 3 dagen afgelopen wij krijgen langzaam aan ons leven weer terug.

Het (verhuur)huisje was zoals ik vorige blog al zei, was een opknappertje en om aan te tonen dat ik niet overdreef hier wat voor en na foto's.

Met name de keuken was een drama, kun je je voorstellen dat hier iemand gewoond heeft en dit moderne fornuis nog gebruikte?

Dit was haar aanrecht.

Aan de tafel (en het mooie behangetje) kun je zien dat het om dezelfde muur gaat.
Wat hebben wij gedaan? wel het raam vervangen en verhoogd, en een nieuw keukenblok.
Op onderstaande foto is te zien hoe het er nu uitziet.

Dan was er in een tegenovergestelde hoek een soort van wasbak.

Daar hebben we de wasmachine gemaakt.

Even een close up van de vloer.

Nu dus laminaat in slaapkamers en kamer en zeil in keuken en badkamer.

En dan de badkamer, die was het beste van het hele huis..het had tenslotte de enige binnendeur die het huis rijk was..haha ja echt er zaten geen deuren in de slaapkamer..daar hingen gordijnen voor.
De badkamer had een bad, was blauw geverfd..een wc die niet meer schoon te krijgen was..of eigenlijk heb ik het niet eens geprobeerd...en een wastafel uit het jaar nul.

En nu dus een nieuw toilet, zeil op de vloer, een mooie wand om het bad...en al het blauw is weg..ik houd niet van blauw.( behalve van Delfts blauw)

En dan hebben wij alleen nog maar het zichtbare gedaan..maar onze vriend de elctricien heeft er menig uurtje doorgebracht om alle electriciteit te vernieuwen volgens huidige code, rookalarms geplaatst en dan Jos die zich bezig hield met alle loodgieters en verwarmings werk.

EN DAAR WIL IK DAN DE REST VAN MIJN BLOG AAN BESTEDEN, ik ben hartstikke trots op mijn mannetje die zich sinds kort Journeyman  plumber and gasfitting mag noemen.
Hier komt dan eindelijk het verhaal, wat ik al een paar keer beloofd heb.

Even bij het begin beginnen, toen we hier (Wakaw) pas kwamen wonen, had Jos het hele drukkerswereldje achter hem gelaten.
Hij ging werken voor Sask.housing, een organisatie die verhuurt aan mensen  met lage inkomens.
Dat was part time en af en toe deed hij wat anders erbij, oa bij Ben, ooit eigenaar van onze farm en de lokale loodgieter. 
Toen kwam er een subsidie van de Saskatchewan government, al die huizen zouden nieuwe verwarmings ketels krijgen, nieuwe ramen en andere energie besparende renovaties.

Jos vertelde Ben daar hij daar op in moest schrijven om de klus binnen te halen, tja zei Ben dat zou ik wel willen, maar ik ben maar alleen, dat lukt mij niet tenzij jij wilt helpen.
Nou dat wilde hij wel..en zo kwam het dat Jos en Ben samen, 30 ketels installeerde.
Het bleek dat ze goed met elkaar konden werken en Jos vond het werk ook nog eens harstikke leuk.
Toen die klus klaar was, bleef het samenwerken en resulteerde uiteindelijk in een apprentice ship.
Ofwel Jos besloot naar school te gaan en de cursus te volgen, dat is 8 weken school per jaar en verder zoveel uur werken bij een journeyman..een soort leer/werk contract zeg maar.

Nu is Ben en zijn vrouw zo'n koppel die de wintermaanden in het zuiden van de US doorbrengen, dus na die eerste zomer, had Jos een rustige winter en deed zijn cursus.
De 2e winter was al anders, Jos deed al veel werk alleen, het werd al een stukje drukker, maar school ging er nog wel bij.
Voor ze de winter erna weer weggingen (afgelopen jaar) kwamen ze met een voorstel om het bedrijf te kopen, naar ons idee iets te vroeg Jos wilde liever zijn school eerst afhebben.
Maar ze bleven pushen en omdat Jos het bedrijf uiteindelijk toch wilde kopen, togen we naar een notaris om de boel te regelen.
Ben zou op de achtergrond blijven, want Jos was nog niet bevoegd om permits af te tekenen, maar verder was het bedrijf van hem.
Ben vond het niet echt leuk dat hij de naam veranderde, maar ja hij wilde niet eigenaar zijn van:
Ben Nagy plumbing and heating, was nu niet echt een naam die hem lag zeg maar ;-)

Groot was de schok toen we afgelopen voorjaar in Nederland waren en het bericht kregen dat Ben met een hersenbloeding in het ziekenhuis opgenomen was.
Hele doem scenario's gingen door ons hoofd, wat als hij weg zou vallen, maar gelukkig herstelde Ben voorspoedig, toch wel een wakkermakertje en Ben belde met de apprentice board, legde de situatie uit en vroeg of Jos zo snel mogelijk het laatste jaar kon afronden.
En zo kwam het dat hij al in Augustus terug naar cursus kon ipv aankomende Januari...en hij heeft dit laatste gedeelte met goed..eigenlijk zeer goed gevolg afgelegd...en dus mag hij zich nu officeel
Jos Molendijk, journeyman plumber and gasfitter noemen.

Tevens al sinds 1 Januari 2012  eigenaar van Complete Plumbing and Heating.

Ik ben zo trots op hem, heeft hij toch maar even gedaan, zo zie je maar..je bent nooit te oud om te leren en zeker nooit te oud om je leven een nieuwe wending te geven.

Waar is afgelopen maand gebleven?

Ik kan het gewoon niet geloven, een maand lang geen blogpost gemaakt, dat is nog nooit gebeurt volgens mij.
Hoe is dat nou gekomen, wel gewoon de reden die ik wel vaker gebruikt heb..wij zijn gewoon hartstikke druk.
Maar nu net neergeploft op de bank en vind dat ik er toch echt voor moet gaan zitten, en als lezer ook, pak er maar een bak koffie bij, het wordt een lange post.

We zijn het drukste met het opknappen van een huis....nee niet ons huis en nee we gaan ook niet verhuizen.
Maar Jos heeft voor zijn bedrijf,daar kom ik in een volgende post op terug, een plekje in het dorp nodig waar leveranciers zijn bestellingen af kunnen droppen.
Het gekke is nl, dat een vast bedrag staat voor het brengen van spullen van Saskatoon naar Wakaw 90 km..maar om het 10 km verder te brengen naar ons huis, kost het ineens 3x zoveel.
Dus dachten wij, we kopen een perceel in Wakaw, dan zetten we daar een garage op en dan kan de leverancier daar de spullen afdroppen.
Helaas....dat ging niet door, Wakaw bylaw is dat je geen garage mag bouwen als er op hetzelfde perceel niet ook een huis staat...
Dat ging dus niet door, tot we op een dag een huisje op 3 percelen grond te koop zien staan, wij kijken..en elk normaal mens zou hard weglopen.
Goed wij hebben dat huis gekocht, we hoefden er tenslotte niets mee te doen, het ging ons om de grond om er een garage op te zetten.

Maar ja dan denk je..das ook zonde, we kunnen het beter verhuren en voor ons laten werken...en dat kan alleen als wij zelf eerst heel hard aan het werk gaan...want het huis had oa geen deuren in slaapkamers, geen aanrecht, was heel vies, sommige ramen vielen eruit en de achterdeur laat ik het daar maar niet over hebben.
Water was afgesloten en ook gas...oh..en stroom...wel de stroomcompanie had het afgesloten ivm veiligheid.

Dus de aflopen maand hebben we deuren in slaapkamer gemaakt, vieze vloerbedekking eruit, een nieuwe keuken erin, ramen en buitendeur vervangen, een vriend van ons die toevallig ook nog eens electricien is, heeft alle bedrading in het huis vernieuwd en de stoppenkast (of hoe heet dat?) vernieuwd zodat er nu ook een wasdroger, electrisch fornuis en voldoende licht is en aansluiting voor een wasmachine gemaakt.
Alles is geverfd, de badkamer is kompleet vernieuwd en van de week gaat de laminaat vloer en keukenvloer erin.
We hebben elke dag in dat huis doorgebracht, het resultaat mag er zijn.
Huren in Canada is een beetje anders dan in Nederland, hier zorgt de huisbaas ervoor dat het huis voorzien is van verf, vloerbedekking en al het witgoed...als huur hoef (en mag) je niets aan het huis doen.
Inmiddels staan de huurders te popelen en zij willen graag volgend weekend verhuizen...we zijn gelukkig bijna klaar, we gaat het redden en dan moet het wat rustiger worden.

Als we niet in het huis waren of aan het werk, als werken voor de kost, proberen we hier op de farm de boel klaar te krijgen voor de winter invalt.
En WINTER die komt eraan...met Thanksgiving hadden we onze eerste sneeuw, natte sneeuw welliswaar en die bleef niet liggen, maar het is altijd zo lekkere waarschuwing.

De maand Oktober zit ik ook weer een aantal dagen (3 dagen per week voor de hele maand) op de schoolbus, tja ze zaten te springen om een buschauffeur en als de schoolbus baas je smeekt of je hen niet kan helpen, wat doe je dan? precies dan zeg ik weer ja.
Maar ook tijdens mijn route zie ik de tekenen van de komende winter ....bevers zijn ook druk

We konden er niet onderuit, we konden wel vinden dat we geen tijd hadden, maar  het was wel degelijk tijd om de aanhanger aan te haken en de hooibalen op te gaan halen.
Ze stonden al een tijdje voor ons klaar, maar het kwam er niet van zeg maar, maar nu moesten we toch maar vaart maken.

Toen kregen we ineens telefoon van Pete, Pete en Amy zijn goede vrienden van ons, elk jaar mag ik van Pete zijn bok lenen.

Pete had wat medische problemen, hij moest naar het ziekenhuis en vroeg of wij op zijn geiten wilde passen/melken, natuurlijk willen wij dat, dat is toch vanzelfsprekend.
Zo togen wij vorige week Zondag naar Aberdeen om 5 geiten en dan ook gelijk de bok maar op te halen.
De bok is een nieuwe, hadden we andere jaren Billy, maar Billy is om vers bloed te houden, ingeruild door Pete en zo komt het dat van het jaar Elvis de dames komt "servicen"
Elvis is een zg Blucher Grey, een geit die zijn oorsprong heeft in Saskatchewan, via een programma van de Universiteit, om een geit te "ontwikkelen" die prairie hard is, en dual purpose, ofwel voor melk EN vlees.
Dit is Elvis...een knappert he?

Nu maar hopen dat hij goed zijn best doet en mijn 7 geiten, van het voorjaar flink wat babies krijgen.
Voor de alerte lezer..7? ja helaas zijn we deze maand een geit verloren, duidelijk aan ouderdom.
Zij was bij de eerste geiten, we kochten ze van een oude vrijgezelle boer, die niet precies wist hoe oud de geiten waren.
Nu is het tot 4 jaar aan het gebit vast te stellen hoe oud ze zijn, daarna is het gokwerk.
Hoe oud ze precies geworden is weten we niet, maar ondanks dat haar tanden nog goed waren, moeten haar kiezen op geweest zijn.
Ze werd mager..nu was ze nooit vet...maar nu werd ze broodmager en een geit is een herkouwer, als ze dat niet kunnen doen, dan zie je dat aan hun ontasting..ze ging puur gras poepen, tja dan is er niets aan te doen..en het ging snel.
Smorgens stond ze nog op heuvel te grazen...s'middags was ze dood.
We noemde haar magere Josje...waarom dat zet ik niet op mijn blog ;-), maar het begon ooit als een grapje en de naam bleef hangen zeg maar.

En toen moest er tussen klussen in het verhuurhuis, hooi halen, op geiten passen nog wat gedaan worden voor de winter in gaat vallen.
Al zolang we hier wonen hebben we af en aan problemen met het water..dan kon wel opgelost worden, maar dan moest de hele boel opgegraven worden...dat bleven we uitstellen.
Maar vorige maand was het weer mis, Jos had het gemaakt, maar bovengronds en dat is met onze winters niet aan te raden.

Na wikken en wegen...besloten ervoor te gaan en zo kwam het dat Dinsdag ochtend de graafmachine het pad op kwam rijden.
Wij alle emmers met water gevuld hadden, die we maar konden vinden en het graven begon.

Uiteraard onder toezicht van een paar heel nieuwsgierige geiten.

Het duurde niet lang of de hele boel lag open.

DIEP

Wat er precies allemaal gedaan is, dat weet ik niet..maar wel dat we na 2 dagen zonder water weer water hebben en als het goed is...nu geen problemen met het water zullenhebben.
EN....als bonus..heb ik nu water in de stal...dat scheel een hoop gesjouw deze winter.

 Helemaal blij (totdat de rekening komt denk ik ;-) )