Er is er een jarig....

Nou ja eigenlijk nog lang niet, maar dankzij mijn moeder, heb ik al een verjaardagskadootje ontvangen.

Toen wij in April in Nederland waren, hadden ze bij Xenos van die enorme leuke paspoppen.
Te groot voor de koffer volgens Jos...dus bleef het bij verlangend kijken..elke keer als ik bij Xenos kwam..en ja ik ging af en toe even extra kijken..gewoon om zeker te weten dat die echt niet in de koffer paste.

Maanden gaan voorbij en zo ligt er vorige week een kaartje in onze box..dat er een pakje is.
Nu zijn die er wel vaker, ik bestel nogal wat online.
Maar toen ik het postkantoor inliep om het in ontvangst te nemen...was het wel een heel groot pak.

Met geen mogelijkheid kon ik bedenken wat daar nou in kon zitten, het kwam van mijn moeder dat zag ik wel.

Groot was mijn verbazing en ik danste geloof ik even, toen ik de doos thuis openmaakte.
DE paspop, opgestuurd, ruim op tijd, want de Canadese post neemt het meestal niet zo nauw.

Ze staat op onze slaapkamer en al mijn knusse oude spulletjes krijgt ze aan en omgehangen.
Hier met een eigengemaakte hoed, de broche van mijn oma, en kanten handschoentjes.

Ze zal nog heel wat keertjes verkleed/aangekleed worden, met de seizoenen mee.
Dank je mam, wat een superleuke verassing.

Oogst 2012

Volgens mij ben ik er nu wel achter dat tuinieren er niet even bijgedaan wordt, zeker niet als je een formaat groententuin hebt zoals wij die hebben.

Maar het is niet alleen tijdgebrek, dat er van alles mislukt dit jaar.
Kijk het onkruid wel, dat snap ik, maar dat mijn kersen weg waren had niets te maken met druk zijn.
Sterker nog het was een bevestiging dat ik aardig in kan schatten wanneer mijn kersen rijp zijn zonder er eentje te plukken.
Helaas was ik met mijn kersen te laat...maar he dat zou mij  niet nog een keer gebeuren, zo stond ik te kijken naar de appels, 4 appelbomen heb ik, daar kun je knap wat appeltaarten, appelmoes, appelsap van maken.....toch?
Het was al schemer, maar de volgende ochtend, zou ik gelijk gaan plukken.
De volgende ochtend gewapend met emmers op naar de tuin.

WHAT THE???
Het laatste woord zal ik niet herhalen, maar ik stond knap raar te kijken dat mijn appelbomen leeg waren.

Geen appel te zien, zelfs niet op de grond, daar alleen een hoop platgetrapt gras en een leek of er een soort van een tunnel zichtbaar was in het gras, tussen de andere bomen, naar achteren.
Wie of wat heeft mijn appels gejat??
Vanwege de tunnel, dacht ik in eerste instantie aan een beer..maar volgens mij zouden die de bomen dan beschadigt hebben en de bomen, takken en bladeren zijn ongeschonden.
Ik weet dat coyotes appels eten als ze erg honger hebben, maar die moeten alleen van alle van mij gestolen kippen al vet zijn, zijn ze dat niet dan kunnen ze naar Wakaw Lake, dat is 3 km bij ons vandaan en daar stikt het van de konijnen.
Die sluit ik dan ook uit, ik kan de gangen niet verklaren, maar ga ik maar van uit dat een deer of een    moose, na de coyotes, het restaurant van Molendijk hebben gevonden.
Volgend jaar maar een afrastering om de fruitbomen maken, hoog genoeg zodat ze er ook niet overheen kunnen springen.

Wanhopig keek ik omhoog..ik weet wel dat ik voor appels niet afhankelijk ben van mijn eigen bomen, maar het is zo leuk, het fruit van je eigen bomen opeten.
En daar zag ik helemaal bovenin....nog een paar appels hangen...YES...die snel geplukt en voila..
APPELOOGST 2012

Heb er een heerlijke applecrisp van gemaakt, die we met smaak (en met ijs) opgegeten hebben.

Nu heb ik naast mijn 4 "normale" appelbomen, voor appels als bovenstaand..  nog 2 appelbomen met zg crabapple, een kleine zurige appel.
Niet geschikt om zo op te eten, maar wel lekker voor appelsap (of wat sterkers ;-) )

Ik heb mij geen moment bedacht..rijp of niet..die waren voor MIJ.

Een half uurtje later liep ik met een wasmand vol miniappels naar binnen, waar de sap pan weer aanging en alles is verwerkt en in veilig in potten.

Geen beest die mij dat nog steelt.

1e Kerstfeestje van 2012

Ja ik weet het, belachelijk vroeg, maar op de naai/quiltclub zitten een aantal, de helft ongeveer, leden die elke jaar "down south" gaan.Ofwel, ze vertrekken als het hier koud begint te worden in de zuidelijke staten van Amerika, omdat ze bang zijn koude voeten te krijgen.

Deze dames missen dan elk jaar ons clubkerstfeestje en dat is dan wel weer sneu, dus sinds 2 jaar nu vieren we het clubfeestjes iets vroeger, zodat zij er ook bij kunnen zijn.

Uiteraard ontbreken de kadootjes niet, het moet zelfgemaakt zijn uiteraard.
Tevens een potluck, ofwel iedereen neemt wat te eten mee en het is altijd weer verbazend hoeveel lekkere gerechten er zijn en zelden heb ik gezien dat er dubbele tussenzitten.

Het gerecht dat ik meenam was een cocos taart...erg lekker en bovenal simpel, geen uren in de keuken voor een taart..gewoon 10 minuten voorbereiden en in de oven kwakken.
Impossible coconut pie, ofwel onmogelijke cocos taart.
Voor de liefhebbers het recept.
4 eieren.
1/2 cup(125 cc) boter/margarine
2 cups (500cc) melk
2 teelepels vanilla extract
1/2 cup (125cc) bloem
1 cup (250 cc) suiker.
1 cup (250 cc) geraspte cocosnoot (uit een zakje die gedroogde)

Mix alle ingredienten met mixer (of blender) door elkaar, giet in een 9/10 inch (23 cm) rond bakblik of schaal.
Bak of 350F voor een uur, of tot je voelt dat het midden terugveert.

De bloem en melk creeren al bakkend de bodem, de melk en eieren de vulling en de cocos komt vanzelf bovenop te liggen.
Zo gaat het de oven in.

En zo komt het eruit...

Dan moest ik natuurlijk ook een kadootje maken/meenemen en ik had mij toegelegd op de schaatsjes uit een Tilda boek.
Een theedoek van een kerstboom voorzien en nog wat andere kerstdingetjes, daar heb ik geen foto van, wel van de schaatsjes.

Tja en dan krijg ik zelf ook een kadootjes natuurlijk, ik was nr 9 om een kadootje uit te zoeken en ben dus niet naar de stapel kadootjes gegaan, want je mag stelen en er was er een bij die ik helemaal te gek vond.
Servetten in een kerststofje, in het model van een kerstboom.
Die moest ik hebben, wat zullen ze goed staan als het echt Kerst is op onze eettafel.

Zo liggen ze dan naast je bord..en onderstaand uitgevouwen en klaar voor gebruik.

Ik vond ze zo leuk dat ik even moest googlen of het patroon misschien niet ergens op internet zweeft..en dat doet die.

HIER kun je het patroon vinden, alleen hebben mijn boompjes een stammetje, maar dat is er makkelijk zelf bij te tekenen.
Voor diegene die nu gaat naaien, veel plezier..ik kom er lekker makkelijk vanaf.

Eindelijk de buitenkant van ons huis is af.

Tjonge jonge...maanden geleden maakte ik een post deze waar ik vertelde over dat we weer een kleine verbouwing gingen doen.
Nu kan ik dan eindelijk vertellen....het is af.

Nu pas? Tja aannemers komen niet altijd opdagen zeg maar..sterker nog, we hebben uiteindelijk iemand anders ingeschakeld, omdat de aannemer die we in de arm genomen hadden, het gewoon niet afmaakte.
Ik zou het leuk vinden als die nu morgen ineens na maanden op de stoep zou staan...maar dat zal wel niet gebeuren.

Maar goed, wat hebben we gedaan, we hebben ons huis..en dan een klein bijkeukentje/mudroom waar je binnenkomt.
Die mudroom staat tussen het huis en garage, maar de garage gebruikten we nooit om onze auto's in te zetten.
Nu is die mudroom klein en in de winter een chaos van laarzen, schoenen en modder sneeuw, het werkte niet.
Dus bedachten wij  wat als we nu eens de garage deur eruit halen, er een gezellige tuindeur inzetten en de rest van dezelfde siding als het huis voorzien, om een geheel te krijgen.
De garage zelf hebben we ook opgesplitst in 2 gedeelten, het achterste staan de diepvriezers en komt de verwarmingsketel. (garage en bovenliggende studio krijgen hun eigen verwarming)
In het voorste gedeelte, kunnen hond en katten slapen, maar ook komen wij voortaan naar binnen, als we bij de beesten vandaan komen, met laarzen, snowpants etc.

Heel misschien blijft de huidige mudroom, dan schoon.
Netjes is die nog steeds niet..maar ook daar wordt aan gewerkt en zou voor de Kerst klaar zijn.
We wachten weer af.

Maar nu even een paar  foto's...een zoals het huis was toen we het kochten...witte siding, oude ramen, oud dak etc.

In de tussenliggende jaren, waren er behoorlijk wat reparaties nodig, nieuwe deuren, een deck omdat de muur achter het betonnen trapje verrot was, om dat te maken, moest de betonnen trap weg en toen maar gelijk een deck gemaakt, grijze siding met een steen patroontje als breker.
Toen 2 jaar geleden de grote verbouwing waarbij we 4 meter, aan de achterkan bij het huis aanbouwden, de ramen vernieuwden en de siding vervingen.
Toen zag het er zo uit.

Vervolgens tijdens het afgelopen jaar, een hekwerkje om het deck, voor en achter, de oude garage deur eruit en het gat gedicht op een paar terras deuren na.
Toen ook daar nieuwe siding, EN op de mudroom, het grijze eraf en die als "stenen randje onderlangs" laten zetten.
En zo ziet het er nu uit...op een paar nieuwe buitenlampen na...helemaal af...

Ok nog niet helemaal af...het cementen vloertje zowel in de garage als ervoor moet nog geverfd worden...maar ze noemen de provincie Saskatchewan niet voor niets de provincie of "next year"
Ofwel...het komt wel..volgend jaar ;-)

Visite met een heerlijke verrassing.

Vorige week kregen we visite van Ineke, een vriendin die ik in eerste instantie leerde kennen via een forum over quilten.
Een jaar of 6 geleden, zagen we elkaar voor het eerst bij atelier Bep en het klikte.
Nu houden we gezellig contact via faceboek, mailen etc.

Ineke en haar man, zijn Canada fans en de vakantie die ze dit jaar in Canada vieren, regelden ze zo, dat ze ook Saskatchewan  EN ons aandeden.
Hartstikke leuk natuurlijk, zo vaak krijgen we geen visite en toen namen ze ook nog iets bijzonder lekkers voor ons mee.

Daar wordt je toch helemaal blij en gelukkig van als emigrant zijnde? en behalve al dat lekkers, ook de tas waar het in kwam is ontzettend leuk.
Die wordt de Maxima tas genoemd en is exclusief verkrijgbaar bij Museum 't Loo.

De Zaterdag van hun bezoek moesten zowel Jos als ik werken, maar geen probleem Johan en Ineke, bezochten het museum van Batoche, daar heeft de Canadese Government een bloedige strijd gehad met de Metiz.
http://www.pc.gc.ca/eng/lhn-nhs/sk/batoche/index.aspx kun je erover lezen.

Zondags hadden we allemaal vrij en hoewel we eigenlijk Waskisiu een resort plaatsje ten Noorden van ons in gedachten hadden, werd er ge-opt voor het Western Museum in Saskatoon, waar de geschiedenis van de pioniers te zien is.
Een straat in Boomtown, Laurens zou het goed doen als prive chauffeur ;-)

Helaas gingen ze op Maandag weer verder, er zouden nog meer bezienswaardigheden in Saskatchewan aan gedaan worden, oa de tunnels van Moose Jaw en daarom vertrokken ze direct na het ontbijt.
Wij vonden het hartstikke gezellig, ik hoop dat zij het net zo leuk gevonden hebben.

De nieuwe week was dan gelijk weer lekker druk, Jos is weer voor 7 weken elke dag in Saskatoon en moet daar voor 8 uur zijn, op tijd naar bed dus.

Ziva gaat lekker, groeit als kool en een brok energie, ze heeft duidelijk last van haar tanden, want ze bijt op bijna alles..schoenen hoog zetten dus, anders ben je je veters kwijt.
Alle jonge honden knagen graag natuurlijk en ze heeft gewoon last van haar tanden...nou ja van het feit dat ze eruit vallen dan he.

Ze is al knap wat voortanden kwijt, het bijten mag van mij stoppen als haar tanden gewisseld hebben, maar Aimee hield het knagen (vooral op houtblokken bij de kachel) haar hele leven, zal ook wel bij het ras horen denk ik.

En toen was het vandaag ineens een stuk koeler, leek het ineens zo'n najaarsdag.
Harde wind, af en toe een bui...echt weer om eens lekker te bakken.
Vanmiddag zouden we eters krijgen en wat is er dan knusser dan een schaal versgebakken koekjes?

Jos en ik samen aan de slag...we kozen een recept voor gezonde koekjes.

en als gezond nou ook lekker was.. helaas deze koekjes waren niet te (vr)eten.
Smakeloos vonden wij alle drie hier.
Gelukkig wonen hier een paar dames die er anders over dachten ;-)

Hebben zij even geluk dat we het recept verdriedubbeld hebben en er nu een emmer met 80 koekjes
in de barn staat.......