Sunday 15 July 2012

Aimee 2002/2012

Aimee onze lieve trouwe retriever X, is afgelopen Dinsdag door een noodlottig ongeval om het leven gekomen.
Nog geen 24 uur nadat Maxi overleed, moesten we ook afscheid nemen van Aimee.

Het is hier warm de afgelopen weken, 30 + en Aimee had een zwarte vacht..een dikke vacht.
Had voor Woensdag een afspraak bij de hondenkapper voor haar zomer kapsel.
We hadden de ezel opgehaald (later meer) en Jos parkeerde de trailer, ik kan nl alleen maar vooruit rijden met dat ding.
Ontkoppelt en parkeert de truck op het erf, ik loop naar binnen en wat hij zag  liep Aimee mij achterna, dat deed ze altijd, ze was mijn schaduw.
Echter ze ging niet met mij meer naar binnen, in plaats van op het deck te gaan liggen moet ze terug gelopen zijn naar de truck en daar onder zijn gaan liggen (wel vreemd deed ze nooit)

Jos moest nog wat doen in de schuur en toen hij richting huis ging, stapte hij in, starte de motor, wilde naar parkeerplek rijden en reed over een hobbel..gevold door een ijselijke kreet van een hond in pijn.

Je kunt je voorstellen hoe hij geschrokken is, gelijk hond opgepakt en in het truckbed gelegd, ik belde de dierenarts dat we onderweg waren.
Zij vreesde dat het heel erg niet goed was, vertrouwde haar rug niet, maar adviseerde ons naar de kliniek van de UofS te gaan.
Zij zou ze vast waarschuwen dat we eraan kwamen en zo vertrokken wij naar Saskatoon, onderweg leek het wel beter te gaan, haar koppie kwam omhoog, maar de bult bij haar buik werd dikker.

In Saskatoon stond een dieren brancard klaar en werd ze afgevoerd, wij mochten daar niet bijzijn, maar er kwam wel af en toen iemand langs met vragen.

Na twee lange uren wachten, kwam de dierenarts met de ontzette mededeling dat er niets meer aan gedaan kon worden.
Aimee had haar rug gebroken, blaas gescheurd en meerdere inwendige verwondingen, rond 11 uur hebben we haar in laten slapen.

 Ze is meegekomen naar huis, naast Maxi begraven...en ons hele gezin in ontdaan en kapot van verdriet vandaar dat het even duurde voordat ik er uberhaupt over kon schrijven.

Aimee kwam in ons leven heel snel nadat we in Canada waren gaan wonen, een klein puppy met het liefste bekkie wat je je voor kunt stellen.
Liefde op het eerste gezicht, dat ze gelijk op mijn schoot een plas deed, was een bezegeling van haar liefde maakten we ons destijds wijs.
Ze was de praatpaal van het gezin, was je verdrietig dan was Aimee daar, je kon haar alles vertellen, ze hield het geheim en zorgde ervoor dat we aan onze beweging kwamen door onze lange wandelingen.
Gaf je een lik als steun als je verdrietig was, als emigrant, zeker in het begin heb je best verdrietige dagen, ze was echt mijn meissie.
Aimee haar leventje veranderde enorm toen wij in ons huidige huis gingen wonen,  nooit meer aan de riem, nooit meer wachten tot er gewandeld werd, ze was zo vrij als een vogeltje...ze mocht in plassen liggen en door de mest modder rollen, ze genoot van elke dag.

Tuurlijk konden we zien dat ze een dagje ouder werd, grijs snoetje en het opstaan ging niet zo soepeltjes meer, soms hadden we het idee dat ook niet zo goed hoorde..maar soms ook weer niet.
Ze vond het heerlijk om op het deck te liggen, rond te kijken.
Dus we weten niet wat haar ertoe gebracht heeft onder die truck te gaan liggen, was het de schaduw? Maar die was er ook dichterbij huis, hoorde ze niet dat de truck gestart werd? kon ze zo snel niet wegkomen? Allemaal vragen waar we het antwoord niet op weten...het enige wat we zeker weten..is dat ze er niet meer is.
Dat het afschuwelijk leeg is in huis en dat we het nog steeds niet kunnen bevatten dat mijn schaduw er niet meer is.
Natuurlijk weet je dat als je hond ruim 10 is dat het moment een keer gaat komen, maar niemand had verwacht dat het op deze manier zou zijn.

Diegene die zich afvraagd waarom er dit keer geen foto bijzit...toen we Aimee kregen en ik veel foto's van haar maakte..hadden wij nog geen digitale camera en ik kan de moed nog niet opbrengen om door die foto's te kijken) en er staan er op een cd, van een computer back up die later gecrached is) om dezelfde reden heb ik daar ook nog niet doorgekeken,  Aimee liep altijd als een schaduw achter mij aan en zodoende zijn er van haar volwassen jaren...niet echt veel close up foto's.
Voor mij is dat niet erg...ik zal haar mooie  koppie nooit vergeten......











14 comments:

  1. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  2. Astrid ik kan mij voorstellen dat je heel verdrietig bent, een hond wordt/is je maatje, hoort op een gegeven moment helemaal bij het gezin.
    Heel veel sterkte en hou de mooie momenten met haar vast in je gedachte!!

    Ik had het eerste berichtje verwijderd...stnden taalfouten in, kreeg ik niet meer verbeterd!

    ReplyDelete
  3. Lieve meid, heel veel sterkte voor jou en je gezin.
    Wat een ellende allemaal bij mekaar!!!

    ReplyDelete
  4. Geen woorden, alleen medeleven

    Dini

    ReplyDelete
  5. Pffff wat heftig. Ik heb ook zo'n schaduw en moet er niet aan denken dat die schaduw er niet meer zal zijn. Kan me goed voorstellen hoe je je voelt. Heel veel sterkte!! x corrie

    ReplyDelete
  6. Heb met tranen in mijn ogen gelezen, het is erg verdrietig om zo'n dierbare hond te moeten missen. heel veel sterkte en een dikke knuffel van mij

    ReplyDelete
  7. Ook ik met tranen op de vroege zondag ochtend. Wat erg! Ja, je weet dat het eens gaat komen, maar niet zo onverwacht... Onze kat (meeverhuisd vanuit NL) is 13 jaar en heeft ook al vele geheimpjes en verhalen aangehoord. Heel veel sterkte allemaal, ik denk aan jullie.

    ReplyDelete
  8. Wat verdrietig allemaal, ik wens jullie heel veel sterkte.

    Groeten van Veronique.

    ReplyDelete
  9. Hi Meis, ik wil je aan de ene kant bellen, maar ik weet zeker dat ik het niet droog hou en ik denk niet dat je daar op zit te wachten.
    Ik vind het zo erg voor jullie en voor Maxi en Aimee.
    Wij wensen jullie heel veel sterkte toe!
    Dikke knuffel!
    @xxx

    ReplyDelete
  10. bah wat een verdriet.... geen woorden voor.
    Sterkte!

    ReplyDelete
  11. Allemachtig, dit gun je niemand. Ik en mijn familie leven heel erg met jullie mee. Worden kunnen we niet vinden, dus we denken aan jullie.

    groetjes Marjolein uit Zoetermeer

    ReplyDelete
  12. Wat een verdriet voor jullie om zo 2 honden na elkaar te verliezen, ik wens jullie heel veel sterkte de komende tijd.

    Joke

    ReplyDelete
  13. Zo ontzettend verdrietig wat er allemaal op jullie farm gebeurd. Ik zei het al op FB maar heel veel sterkte.

    ReplyDelete