Touch down

We hebben de laatste tijd een beetje vreemd weer..het is niet koud..maar echt zomer is het ook even niet.
En net zoals in vele delen van het land, hebben we last van regen...overmatig regen.
Tuin schoffelen lukt zelfs nu niet omdat de grond als een grote plakbende aan mijn schoffel blijft hangen.
Tevens wil het met de omheining voor de schapen ook niet echt vlotten, telkens als we in de wei staan, gaat het onweren of regenen.

Gisteren was het zelfs heel erg...het regende de hele dag zo'n beetje af en aan..met de hele dag door waarschuwingen voor tornado's.
51 van die dingen waren gesignaleerd en een paar raakte de grond..ofwel een touch down.

 (deze foto is niet van mijzelf, maar geleend van CTV)

Gelukkig bleven ernstige ongelukken uit...verder dan een graan silo of een garage die de lucht inging en 100 meter verder weer naar beneden kwam, ging de schade niet.

Nu is een jaar of 6/7 geleden, Wakaw getroffen door een mega hagelbui, die ons huis destijds voorbij ging, maar het dorp werd in alle hevigheid getroffen en de schade was enorm.
Die schrik zit er bij vele mensen nog steeds in en gisteren leek het even tot een herhaling te komen.

Ik reed om half 7 naar huis, vanaf mijn werk en zag een zwarte wolk angstvallig dicht bij het dorp komen, tegen zessen begon het enorm te waaien, iedereen hield de wolken in de gaten er was tenslotte nog steeds een tornado watch.
Om half 7 werdt het aarde donker barste het geweld los...de regen kwam met bakken  uit de lucht.

Ons erf veranderde al snel in een rivier, ondertussen kreeg ik een textmessage van Lois, die in het dorp zelf woont dat het een bende begon te worden, zij woont in een huisje waar nog zo'n ouderwets kolenluik zit en het water liep via dat luik, met grote kracht haar kelder in.

Het duurde ongeveer een half uur en toen ging de regen over in hagel, slecht het formaat van een nickel, dus geen grotere schade, dan een paar moestuinen die vernietigd zijn.
De regen een ander verhaal, tussen de 50 en 80 mm is er gevallen binnen uur, daar is natuurlijk geen afwatering tegen bestand.

Hieronder een paar foto's, geen van de foto's zijn van mij, maar van een dorpsgenoot.
Een auto geparkeerd op straat tegenover de school.

 2nd Avenue, links het gemeente huis.

Hier zie je rechts de highway, tussen de aankomende auto en de struiken,zit een sloot. 

Daarna kwam de hagel, op deze foto slechts een dun laagje, maar er waren mensen die bijna 10 cm hadden liggen en vanmorgen nog hagelstenen op hun deck hadden.

 Van mij mag de zomer nu losbarsten...we hebben genoeg water gezien voorlopig.

Hothouse

Al jaren stond erg hoog..zo niet bovenaan op mijn verlanglijst voor mijn tuin, een kas.
Ofwel zoals het hier heet..een hothouse, dat is een kas waar je dus in de volle grond je groenten/planten kweekt.

Jos beloofde mij elk jaar weer dat die kas er echt zou komen, maar steeds kwam er weer iets tussen waardoor hij geen tijd had.
We hadden het al helemaal bedacht, een oud graanhuisje die achter de bomen staat, zouden we naar de tuin verplaatsen, siding eraf..plastic erop.
Maar helaas, ook voor dit jaar zag ik de bui al hangen..het zou weer niet gaan lukken.
Zeker geen onwil..maar gebrek aan tijd.

Nu kan je er wel moeilijk over doen, maar het is geen onwil..het is gewoon niet anders, dus maak ik er maar grapjes over.
Zo vertelde ik dit verhaal tegen een klant en zei dat ik dit jaar weer mijn tomaten zou groeien achter plastic ipv in een kas.

Zegt ze ineens...ik heb een kas..en die staat nog op de farm (zij wonen sinds een jaar of 2 in het dorp, zoon woont op de boerderij) niemand gebruikt het, het staat daar te verweren..als je wilt mag je die wel hebben.
Nou dan krijg je spontaan kriebels in je buik.....ik helemaal blij.

Nu waren ze nog druk met zaaien, dus zei ze..ga eerst lekker naar Vegas en kom het ding halen als je terug bent..daar liet ik uiteraard geen gras over groeien, Woensdagavond kwam ik terug, Donderdag werken en Donderdagavond om 7 uur stonden we met een flatbed trailer bij ze voor de deur, vanwaar we achter hen aanreden naar hun boerderij.

De kas werd opgeladen, vastgezet en voorzichtig reden we terug naar huis, waar we ineens minder handen hadden om af te laden, maar Jos samen met Laurens en de tractor lukte het.( ik hielp ook mee..reed de trailer onder de kas vandaan )

Daar is tie dan.....mijn kas.

Er zit zelfs een ventilator in, dat als het te warm wordt, dat ding aanslaat en de hete lucht afvoert..nou ja moeten we nog wel even stroom naar de tuin brengen, maar het zit er toch maar in..evenals licht.
Maar goed dan staat het ding in je tuin..en dan zie je dit als je binnenkijkt..nog niet helemaal af zeg maar.

Maar dat afmaken is leuk werk...eerst ga je met de tractor achter de bomen, waar een hele berg poep mest ligt te "rijpen" daar laad je een bak van op en brengt het naar de kas.

Gelukkig is dat zo oud..dat het niet meer stink ofzo...lekker scheppen en omspitten, dan vervolgens met planken een soort van afscheiding/looppaadje maken..en voila de tomaten erin..samen met 2 soorten meloenen..en een druif.

En zo heb ik dan mijn langekoesterde kas, hopelijk veel tomaten, meloenen en wie weet over een paar jaar een druif.


Speciaal berichtje voor mijn moeder, mam ik heb er ook selderij ingezet..weet je nog dat we toen je hier soep maakte wij ons daar gek naar zochten?..nou ik heb het vanaf nu lekker zelf.

Las Vegas

Ja ik ben alweer een week thuis, maar nog even geen tijd gehad om rustig door foto's heen te gaan en een stukje over Las Vegas te schrijven.
Het was geweldig, ontzettend naar mijn zin gehad, het weer was helemaal top, zeg nou zelf wat is er mis met een nacht temperatuur van 23 graden, maar zelfs de dag temperatuur van 41 was heerlijk.
Werd het te warm, dan doken we een winkel of een casino in, daar blies de airco op volle toeren en eenmaal afgekoelt, gingen we weer naar buiten.
Eigenlijk hetzelfde als wat wij hier in de winter doen, alleen dan is het buiten 41 onder nul en gaan we winkels (en geen casino's) in om op te warmen ipv af te koelen.
Daar zijn grote shopping malls met airco..wij in Canada hebben ze met verwarming *U*

Maar terug naar Vegas...we waren mooi op tijd op het vliegveld, zodat we daar gezellig met ons viertjes konden lunchen.

Daarna gingen Jos en Laurens weg en gingen Lois en ik door de beveiliging, altijd een lange zit voor het vliegtuig dan echt vertrekt.
Onze eerste stop was in Minneapolis, daar hadden we net genoeg tijd om even te zitten en te eten, om daarna door te vliegen naar Las Vegas, ik moet zeggen beide vluchten waren erg hobbelig, er zaten blijkbaar nogal wat stormen in de lucht en ons vliegtuig leek af en toe echt naar beneden te duiken, maar gelukkig na een paar uur, zag ik dit.

We waren er, de lastige doune had ik gelukkig al in Minneapolis gehad, Amerika wil blijkbaar houders van een Nederlands paspoort extra aan de tand voelen, dus hier konden we vlot doorlopen.
De pendelbus stond al te wachten en om half 11 waren we in ons hotel.
Uiteraard was de kamer die we besteld hadden niet beschikbaar, maar dat werd de volgende dag goedgemaakt.
Aangezien hier blijkbaar niets dichtgaat, gingen we nog even lekker winkeltjes kijken en Lois waagde een gokje.

Uiteraard heb ik ook even aan zo'n machine gezeten, maar nadat ik 15 dollar kwijtbas binnen 10 minuten leek het mij verstandiger om mijn geld aan winkelen te gaan besteden.
In een hotel kun je uiteraard niet koken en aan aparte (vr)eetgelegend geen gebrek, dit restaurant was wel heel erg blauw en rose..

Maar het eten.......WAUW

Uiteraard mag een bezoekje aan Fremont street niet ontbreken als je in Las Vegas bent, dat is het  oude gedeelte, waar het ooit begon zeg maar.
Nu ligt dat niet echt aan "the strip" maar het openbaar vervoer is prima geregeld, geen probleem om er te komen dus.
Over Freemont street zit een half rond dak, waar film of shows uitgezonden worden, terwijl wij daar liepen een concert van Bon Jovi bv. terwijl je dan naar boven staat te kijken, vliegen er dappere mensen over je hoofd aan van die scheerlijnen.(Ziplining)

Maar ook op ooghoogte is er voldoende entertainment, rare typetjes waar je mee op de foto kunt, straatgoogelaar, een grote braderie.

Kortom Lois en ik hebben een paar geweldige dagen gehad, ze zeggen 4 dagen Vegas is genoeg..en ik denk ook wel dat dat zo is...maar je komt ook tijd te kort.
We hebben wat afgewandeld, geshopped en bekeken, een verkoop bijgewoond van een timeshare (alleen vanwege de mooie dingen die ze weggaven) een musical gezien en de tentoonstelling van de Titanic gezien, dat stond al zo lang op mijn verlanglijstje.
Op de laatste dag lieten we een voetmassage dan ook  wegevallen..hadden we wel verdiend.

Andere bezienswaardigheden als Hooverdam, Grand Canion hebben we nog niet eens gezien..kortom ik moet nog een keertje terug.

Nog een nachtje slapen.

Mijn koffer is gepakt, een paar Amerikaanse dollars in de zak...batterij van camera opgeladen.
De mannen die achterblijven hoef ik niets te vertellen die weten alles wel...ik ben er klaar voor.
Na een paar weken voorpret, gaat het nu bijna gebeuren.

Nog een nachtje slapen en ik ben op weg naar Las Vegas, de koelste dag die aangegeven wordt, 38 graden CELCIUS...ik houd helemaal niet van die hitte..maar he de overdekte winkelcentra zijn natuurlijk allemaal gekoelt.

Jos maakt zich zorgen..twee van die airheads op vakantie..maar het gaat goedkomen, als ik tijd heb en ik heb wat leuks te vertellen meld ik mij tussendoor..anders tot Donderdag.

VEGAS here we come

Harvey

Maandag was het dan zo ver, Harvey zou naar Saskatoon naar de Universtity of Saskatchewan, als zij het niet weten wat Harvey mankeert...dan weet niemand het.
Nu zou ik er een hele korte post van kunnen maken..want zij weten het ook niet...althans die indruk gaven ze eerst.

Zal bij het begin beginnen...de reiskennel gepakt en afgespoten...nachtje laten drogen en de volgende ochtend poes in mandje.

(notitie voor mijzelf, laat geen kattenkennels buitenstaan, behalve dat ze vies worden, begint het deurtje ook te roesten)

Nu is Harvey een hele gemakkelijke en relaxte kat..dus hij werd er niet echt anders van..ook niet toen we in de auto zaten.

De hele weg niets gehoord...zelfs geen niesje.

Aangekomen bij de dierenkliniek,  op het universiteits terrein zoek je je een ongeluk, maar we vonden het.

Nog nooit hier geweest, dus het was even aftasten, maar eenmaal de juiste deur door, zagen we dat we niet de enige waren, er waren  al 3 receptionisten aan het werk en er was ruimte voor het dubbele aantal..maar blijkbaar niet op Maandag.

Ze wisten dat we kwamen, papieren tekenen en dan mag je gaan wachten, nu moet ik heel eerlijk zeggen dat wij niet onder de indruk zijn als ze Harvey gaan behandelen als een menselijke patient..tuurlijk bij zijn naam noemen mag..maar hij heet geen Harvey Molendijk..en het is ook niet ons kindje..het is onze Jos zijn kat.

Een kat die naar mijn idee in de stallen thuishoort, omdat zijn niezen behoorlijk goor is...goor dat als het op de grond terecht komt hij het opeet...en als het op de muur eindigt ik degene ben die het mag opruimen.
Vandaar ook ons bezoek..is er (nog) wat aan te doen.

We werden binnengeroepen en er volgde een gesprek met een student dierenarts..zij nam alle gegevens op, terwijl Harvey op tafel stond te wachten.

 Ze onderzocht hem ook even..en vervolgens werd meneer opgepakt en meegenomen naar de "echte" kliniek, wij mochten niet mee.
Wachten, wachten wachten wachten..Jos ondertussen weg om onderdelen te halen, om toch nog wat nuttigs met zijn tijd te doen..ik heb alle tijdschriften van 2008 doorgeworsteld.
Eindelijk daar kwamen ze terug..je waant je in een echt ziekenhuis, dokter met een gevolg van studenten.

Of we even mee wilde komen..ze hadden blijkbaar nogal wat gevonden.
Eigenlijk kwam het hier op neer..het was chronish...niets meer aan te doen.
Toch stelde ze een bloedtest voor...een kleintje om katten Aids uit te sluiten en een soort van leukemie.
Die was slechts 44 dollar..nou ja dan wil je niet zeuren toch? hup dan maar.

Nou ja en toen was er nog een serie van bloedtesten die ze eigenlijk ook wel heel graag wilde doen, want meneer had nogal wat krassen en lidtekens op zijn huid en ze wilden toch zeker weten dat hij niets engs had.
Omdat Harvey niet de enige kat is, maar Neko en Simon ook bij ons inwonen...leek mij dat ook niet echt verkeerd..je wilt tenslotte niet dat Sneezer Harvey, de kleine wurm ook ziek maakt.
Dus vooruit...doe die testen dan ook maar...130 dollar.

Toen leek het of ze dacht de ideale kattenliefhebbers gevonden te hebben..want ineens kwam er een royal treatment op de proppen.
Eigenlijk moest Harvey blijven..dan zouden ze een MRI van zijn hoofd maken, biopsy in zijn neus doen en met een micro cameraatje ook zijn neus van binnen filmen...blijkbaar heel noodzakelijk want dan wisten we wat hij had...voor slechts 2000 dollaar.
Uhhhh had je dat net al niet verteld? chronish niezen niets aan te doen?
Hier hebben we dus vriendelijk voor bedankt.

300 Dollar later weten we dat Harvey geen Aids heeft en ook geen katten leukemie.
Hij heeft een prima lever, hart, nieren, blaas, aders en ook geen enge beestjes in zijn systeen.
Hij weegt 4.9 kilo, is vriendelijk, alert en lijkt graag te vechten.

Wat hij wel heeft is chronish en dus niets aan te doen..maar toch zijn we nog afgescheept met een tweetal flesjes, waar hij 2x daags een dosis van in zijn bekkie krijgt..en nog een spuitbus om 2 x per dag ook in zijn bekkie te spuiten.

Dus hij heeft wat we al wisten..chronish niezen...ook weten wij nu dat we geen echte dierenliefhebbers zijn omdat we niet voor de royal treatment van 2000 dollar wilden gaan.

Ook ik weet na dat bezoekje wat... dat we nu 300 dollar armer zijn, geen biet opgeschoten zijn en dat ik beter voor 300 dollar een schoonmaakhulp had laten komen om de muren eens flink te wassen.

Gezellige Zondag

Ik vind mijn werk (in de salon) geweldig leuk, maar 3 dagen van huis neemt toch wel veel tijd.
Tuurlijk heb ik het er graag voor over, maar zomaar een dagje klungelen, die zijn er eigenlijk niet echt meer bij.

Jos neemt, omdat ik toch ook op Zaterdag werk, vaak op die dag ook werk aan en op Maandag gaan we meestal naar Saskatoon, om onderdelen te halen en ergens te lunchen en te winkelen.
Nu het voorjaar in "full swing" is, krijg ik ook steeds telefoontjes van de schoolbus of ik in wil vallen op gewone routes of speciale tripjes als schoolreisje wil rijden.

Morgen (Maandag) gaan we ook weer naar Saskatoon, dit keer  halen we niet alleen spullen, maar nemen we een kat mee.
Harvey, de eerste kat die hier woonde, nog voor wij hier permanent woonden.
Ooit van een studente geweest, die toen ze een mooiere kamer kon krijgen, maar daar waren geen huisdieren toegestaan, dus moest kat gedumpt worden.

Toen Harvey hier een jaar ofzo was..begon hij te stinken....en met stinken bedoel ik ook echt te stinken..nu was hij een "barncat" dus hadden we er niet veel last van, behalve als hij op je schoot kwam zitten als je buiten om het vuur zat..laten we zeggen dat je geen zin meer had in marshmallows ;-)
Wat het was..geen idee, tevens leek hij vaak benauwd...droge hoest enzo.
Diverse dierenartsen hebben naar hem gekeken en geen eentje weet wat er met hem aan de hand is.
Inmiddels zijn we zover dat hij niet meer stinkt...maar eens in de zoveel tijd niest hij..zo hard dat het lijkt of zijn hersenen naar buiten komen (sorry niet zo smakelijk) en als dat binnen gebeurt, ben ik niet blij zeg maar.
Omdat Harvey inmiddels geen barncat meer is, maar hij zich een plekje binnen heeft gedongen, willen we graag van het regelmatig legen van zijn hersenpan afkomen.
Omdat geen enkele dierenarts het lijkt te weten, hebben we voor morgen een afspraak bij de Universiteit van Saskatchewan staan bij de diergeneeskunde.
Hopenlijk weten zij een oplossing.

Maar goed dat is morgen, vandaag was dus een lekker rustig dagje, wat begon met telefoon om 8 uur.
Hier bij het meer is het seizoen begonnen en voor het eerst sinds een paar jaar zitten er weer uitbaters in het kampwinkeltje/restaurant/minigolf.
Deze mensen hielden vanmorgen voor het eerst een brunch en toen hadden ze problemen met de afvoer..Jos erheen probleem opgelost en toen de man vroeg wat de kosten waren zei Jos..wat als ik mijn vrouw en zoon haal en we de brunch aandoen.
DEAL..was dat even lekker.

Verder hadden we niets op het programma staan...behalve de dieren natuurlijk, maar dat is elke dag.
Zodoende had ik eidenlijk weer eens tijd om te bakken.
Cakes, koekjes en brood...en hoewel het een paar maanden geleden was dat ik brood gebakken heb...ik ben het nog niet verleerd.

En ik had een grijze moeilijkheidsfactor erbij...Simon is hier nu sinds een week...en kan al harstikke goed tegen je broek omhoog klimmen, de andere katten pesten, in je tenen bijten en zijn nagels in je arm zetten.
Maar hij kan ook heel goed ......slapen

Lammeren, verhuizen en vakantie

Begin Mei was er niet al te ver bij ons vandaan een veiling, een kleine boerderijdieren en vogel veiling.
Daar keek ik al weken naar uit, had al weken ervoor mijzelf vrije Zaterdag afgeboekt en wat het helemaal leuk maakte was dat Dries en Anneke ons dat wekend kwamen bezoeken vanuit Manitoba en gezellig het hele weekend bleven.

Wij brachten een geit in en die ging in de paardentrailer, omdat we hoopten een paar schapen/lammeren te kunnen kopen.
De geit verkocht voor topdollar, helaas waren er echter geen schapen om te kopen.

Nu was er ook een kennis uit Cudworth, die kocht 2 varkens en een minipaardje, om vervolgens te bedenken dat hij eigenlijk geen trailer had.
Nou gelukkig voor hem..die hadden wij, geen probleem om even hun nieuwe vee thuis af te leveren.
Toen Jos vertelde dat wij zochten naar schapen, vertelde die man dat hij wel iemand wist..hij zou hem bellen.

Inderdaad een week later kregen wij telefoon, iemand die schapen verkocht...ik helemaal blij, we hadden alles rond tot ik op het heldere idee kwam om te vragen wat voor schapen het waren.
Bleken het haarschapen te zijn....nee he...ik bedoel ik ben niet kieskeurig, maar ik wil toch wel graag schappjes met wol hebben en geen haarschapen, dat lijken net geiten en daar heb ik er al 8 van...het oog wil ook wat...toch?

Maar!!!!! die man wist ook weer iemand en ik kreeg van hem een telefoonnummer, ik gelijk bellen, berichtje achtergelaten en zowaar die boer belde ook nog terug.
Hij had wel wolschapen, en zo togen we vorige week met de trailer achter de truck, naar de schapenboer...en daar stonden er zo'n 300.
Eerst dacht hij nog dat wij als hobby boeren, wel een paar gecastreerde rammen mee wilde nemen..nee sorry, wij willen toch echt 4 of 5 dames en 1 heer die nog intact is.
Nou dat laatste lukte niet..en van de 5 meisjes had er eentje een bult die uitstak als ze liep..sneu voor haar maar die hoef ik ook niet.
En zo kwamen we thuis met 4 dames....zo lief.

Het zijn verschillende soorten, allemaal wel zg dual purpose, dus voor zowel vlees als wol.
Ondertussen ben ik nu druk aan het emailen met een vrouw die als hobby schapen heeft en wel een ram voor mij intact wil laten, dit betreft een Shetland schaap en die hebben van die mooie gekrulde hoorns..we werken nog aan een manier om hem hier te krijgen, want ze wonen 400 km hier vandaan en dat even rijden alleen voor een lam is toch wel wat te gek denk ik.

Tja en toen kreeg ik het verzoek eens wat meer van de dieren te laten zien, voor ons soms alweer zo gewoon, voor anderen niet.
Begin Mei hebben we weer een hele lading kuikens opgehaald. inderdaad van die schattige kleine gele bolletjes.
120 In totaal, 60 nieuwe legkippen, 50 vleeskippen en 10 kalkoenen.
Helaas geen foto's van gele bolletjes, zo zagen ze er vorige week uit.

Zie hoe hard dat gaat, de grootste zijn de kalkoenen en/of vleeskippen, de bruinige zijn de nieuwe leghennen.
Tja  toen kwam het weekend, May long weekend was het hier, het startsein voor kamperen en buitenleven.
Helaas even niet voor ons, terwijl Jos thuisbleef om de spullen voor Maandag (slachten) klaar te zetten, vertrok ik naar Saskatoon om Floris Jan zijn kamer leeg te halen.
School is klaar tot September voor hem, al ging hij nog iets langer door in de vorm van een summerclass.
Hij was verplicht om een andere taal dan Engels te nemen dit jaar en zijn keuze was Chinees.
Na 2 semesters Chinees, werd er nog een class gegeven, 2 weken heel intensief in Saskatoon en vervolgens een maand naar China om alles in praktijk te brengen en nog een paar lessen op een Chinese universiteit te krijgen.
Maandag ochtend om 11 uur moest hij aanwezig zijn op het vliegveld en daar stond voegde hij zich bij een groep van nog 22 andere studenten, klaar voor dit avondtuur.

Nu bleek dat als hij in Shangai is, dat maar 1100 km van de stad is waar Shan vandaan komt en momenteel verblijft, zij zal met haar ouders naar Shangai komen en zo zal hij dan ook haar ouders ontmoeten.
Door de douane..nog een keertje zwaaien en daar ging hij dan, leek het gisteren dat zijn schoolreisjes bestonden uit een picknick in het naburige park, of een dagje Juliana toren, dit is toch wat serieuzer werk.

 Over 2 weken staan we hier weer..alleen dan sta ik te zwaaien, vriendin Lois en ik gaan dan van Zaterdag tot Woensdag...naar Las Vegas.
Maar nog niet...eerst naar huis en hard aan het werk, er moesten nog 7 kalkoenen geslacht worden.
Lois kwam helpen........ze had speciaal een outfit bij elkaar gezocht voor deze gebeurtenis.

We gaan lol hebben in Vegas...das zeker.
Oh en de kalkoenen zijn geslacht en weggegeven, op eentje na die ligt hier in diverse zakjes in de vriezer.