Monday 21 November 2011

Mijn geliefde Neel......

....is niet meer.

Het is helemaal mijn schuld, ik voel mij dan ook erg schuldig.
Maar met deze hectische dagen, is het mij totaal ontgaan dat er iets heel erg fout met haar was.

Dinsdag zag ik wel dat Neel diaree had, maar dat had ze vorig jaar ook regelmatig, ik dacht dat ze nog aan ons water moest wennen.
Woensdag ging Laurens het ziekenhuis, en deden we de verzorging van de dieren heel vroeg ...nog in het donker.
Donderdag en Vrijdag, deed Jos alleen de verzorging en hij zei wel dat het wel leek of Neel niet of in elk geval heel weinig at.
Zaterdag stond ze buiten en omdat ik aan het werk moest en daarna gelijk door zou gaan naar Laurens, ging het snel snel en hup op pad.

Tja en Zondag toen we na de stroomstoring naar de stal gingen, schrok ik mij kapot, daar stond een heel mager koetje, met heel doffe ogen.
De dierenarts gebeld, die was er niet, een bericht achtergelaten met details.
Meer hooi bij haar neergezet, daar liep ze wel naar toe, ook keek ze naar de drinkbak.

Toen moesten we echt naar Laurens, die zat met smart op ons te wachten, want er lag iemand tegenover hem die hem behoorlijk uit zijn slaap hield en daar werd hij niet vrolijk van.
Om 7 uur waren we thuis, nog steeds niets van de dierenarts gehoord, onze eerste gang was naar de stal.
Daar vonden we Neel op de grond, met geen mogelijkheid meer op haar benen te krijgen, snel nog een boer hier aan de weg gebeld, wiens vrouw ook dierenarts (maar op zwangerschaps verlof) is.

Zij kwamen gelijk, maar moesten constateren dat haar vitale organen al niet meer werkten..ofwel er was niets meer aan te doen.

Ik ben zo verdrietig, zo kijk je nog naar een 2e koe en zo heb je niets meer.
Ik heb de eigenaar van de koe waar we vorige week naar waren gaan kijken vanmorgen een email gestuurd en het verhaal verteld, zij was heel lief, haar Dexter blijft gewoon lekker daar en krijgt haar kalfje van het voorjaar.
Dan mag ik haar alsnog kopen, inclusief kalfje.
Maar er ooit nog een koe komt..ik weet het niet..voor nu wil ik even niets.(behalve mijn Neeltje terug, en dat kan helaas niet.

5 comments:

  1. Wat ontzettend jammer Astrid... Ik kan me voorstellen dat je haar mist. Sterkte hoor en een dikke knuffel.

    Ank

    ReplyDelete
  2. Ach toch, wat erg...maar je kan er echt niets aan doen, je kind had ook ff aandacht nodig! Heel veel sterkte,
    Ineke

    ReplyDelete
  3. Wat erg! geen woorden voor!
    Sterkte!

    ReplyDelete
  4. Ach,wat triest...sterkte hoor!
    Soms gebeuren dingen als ze gebeuren...ga jezelf niets verwijten,daar schiet je niets mee op hoor!

    ReplyDelete
  5. Och wat erg zeg! Dan wil je echt dat dingen anders lopen.... Veel sterkte!

    ReplyDelete