Robbert en Samantha

Ik weet niet of ik dit tweetal al eens eerder genoemd heb, maar afgelopen Mei waren we op een auction waar ze klein vee verkochten, oa ook konijnen.
Laurens kocht daar een Angora konijn.

Later thuis gaf hij aan dat hij het wel leuk zou vinden om konijntjes te fokken en zo een klein beetje zakgeld zou kunnen verdienen.
Nu was Robbert een mannetje...en tja als je wilt vermenigvuldigen, heb je ook een vrouwtje nodig..die kwam er ook, geen Angora maar wel zelfde formaat en ook met hang oren...Samantha

Driftig telden we de maanden dat Samantha oud genoeg zou zijn om kennis te maken met Robbert.
Eind October was het dan zover...Sammy werd opgepakt en bij Robbert in het hok gezet, die kon zijn geluk niet op en deed wat er van hem verwacht werd..(dachten we in elk geval)
Ze werden weer van elkaar gescheiden en toen telden we de dagen, Dinsdag uiterlijk Woensdag van afgelopen week moest "het wonder" dan gebeuren.

Dinsdag...NIETS...Woensdag..ook NIETs...nou dachten we dan was ze vast nog te jong geweest...maar geen nood, Donderdag morgen, Robbert werd weer gepakt en een ontmoeting zou weer plaatsvinden.
Vreemde was...dat ze elkaar de rug toekeerde...ach zei Jos, laat ze lekker zitten..maar ik vertrouwde het niet
Na beiden weer in eigen hok gezet te hebben, ging ik aan het werk, Laurens was alleen thuis.
Om 11 uur belde hij...Mam..Sammy is net een vogeltje pakt allemaal strootjes en gooit het in een hoek het lijkt wel of ze een nestje gaat bouwen.
Oh jee..het zal toch iet dacht ik...dus ik vraag trekt ze al haar uit haar borst?
Nee dat nog niet....nou dan zal het wel meevallen zei ik nog.

Anderhalf uur later..weer Laurens aan de lijn..mama..nu trekt ze haar uit haar borstkas en gooit het in het stroo.

Oh Laurens..dan krijgt ze zo kleitjes...houd mij op de hoogte.
2 Uur later...weer een telefootje..Mam ik geloof dat er nu wat krioelt..en ja hoor bij thuis komst vond ik dit.

En na heel voorzichtig wat stro aan de kant te schuiven, telden we 3 babies.
1 Zwart als Robbert..en 2 witte als Samantha, geslacht weten we nog niet...maar we kunnen niet wachten tot ze hun koppies uit het stro gaan steken, of nog leuker rond gaan hoppen.