Een uur vooruit...

Nou ja in Nederland is de klok eer een uur vooruit gezet in Saskatchewan doen we daar niet aan...althans dat zegt men.
Toch heb ik het gevoel dat iemand hier de klok stiekum vooruit zet want de dagen vliegen voorbij.
En zo ineens is het weer 14 dagen geleden dat ik wat geschreven heb.
Het weer is nog steeds  lekker, maar toch hebben we af en toe nog een beetje sneeuw, het smelt harder dan dat het erbij komt, maar helemaal weg is het nog niet.

Afgelopen week een dag regen (wat ben je dat snel zat zeg) maar verder klagen we niet, het voelt nog steeds als April en vandaag heb ik de laatste geitenhoeven geknipt en alle geiten die naar buiten mogen in de stal gezet met toegang tot het weitje.
Daar krijgen ze morgen een mega grote baal hooi, zo'n ronde dan kunnen ze een tijdje voort en hoeven de jongens niet steeds hooi bij elke geit te gooien.

Vorige week kregen we een verassing...... jonge konijntjes, tuurlijk hoopte we daar op,  maar mannetje en vrouwtje waren al vaker samengeweest en er gebeurde niets meer, na het nestje van November.
Nu moet ik eerlijk toegeven dat de laatste keer dat ik het mannetje knipte (Angora konijn, daar moet je regelmatig de schaar inzetten) raakte ik hem per ongelijk in de buurt van zijn uhhhhh mannelijkheid zeg maar.
Ik was al bang dat ik iets doorgeknipt had...maar gelukkig viel dat reuze mee.....vorige week begon het meisje dan toch weer borsthaar uit te trekken en voila....

Een massa van pootjes, lijfjes  en oortjes, ik durfde ze niet te verstoren en gokte maar wat over het aantal, maar vanmorgen dan toch even serieus geteld...en bleek het juiste aantal 9 kleine konijntjes te zijn, ze zijn echt een stuk kleiner dan de eerste keer jonkies, maar dat komt vast omdat het er 6 meer zijn.
Hadden we de eerste keer 2 witte en een grijze, nu zijn er 7 bijna in een ton-sur-ton van heel lichtgrijs tot zwart, 2 wijken er echter af.
Dat lijken net Siamese konijntjes, zwart/grijze oortjes en een bruin beige lijftje.

Deze is al geboekt trouwens, maar voor de liefhebbers we hebben er nog 8 om uit te kiezen.

Tja en dan komt ons tripje toch wel lekker dichtbij alweer, ik heb al een nieuwe koffer gekocht,  paars dus hopen dat die een beetje opvalt op de lopende band.
Tevens vond ik dat ik ook wel eens een pedicure verdiend had, ik geef ze altijd wel, maar krijg er zelf nooit eentje.
Ik wilde altijd al eens graag naar zo'n Chinees sweatshopje, zo heten ze niet echt natuurlijk, maar zo noem ik ze.
Je vindt ze hier in elke mall, de meisjes spreken amper tot geen Engels, al wat ze doen is klantjes binnen lokken en pedicures en manicures geven.
Vriendin Lois was bereid om mee te gaan....en beide stonden we na afloop buiten de salon met ieder een handgeschilderd plaatje op onze grote tenen.

Ik moet eerlijk zeggen dat je het er wel een beetje aan afziet dat het een haastklus was, maar toch wel leuk om mee te maken en helemaal handig om niet zelf te hoeven lakken.
(mijn voet is de rechtervoet , voor de nieuwsgierigen onder ons)